رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 دارم چشمی که قلزم وارونست خون گشته دلی که منبع جیحونست

2 این مردمک چشم جهان بین که مراست تمثال سویدای دل پرخونست

1 ذرات دو کون را ز هم بیشی نیست کس نیست که با دگر کسش خویشی نیست

2 در رتبه مساوات بود عالم را در دایره هیچ نقطه را پیشی نیست

1 شمعی که فروزان نشود کوکب ماست برقی که ضیا نمی دهد مطلب ماست

2 صبح همه مرغان سحرخیز دمید مرغی که سحر نمی شناسد شب ماست

1 دایم به رهت در دو چشمم بازست صد تحفه ام از نیاز پااندازست

2 پیش آی و به مهر دانه عشوه بریز پر تیز مرو که روح در پروازست

1 آن کیست که بازم ز بت کیش آورد صد مرحله ام با جگر ریش آورد

2 این پرده نشین کجاست؟ کز چندین راه با صد طلبم به خانه خویش آورد

1 طی املم به جهد و پرواز نشد کارم به طواف و سعی دلساز نشد

2 هرچند که بر کعبه تنیدم زنار این رشته کفرم از میان باز نشد

1 شب مست ز خانقه برونم بردند تا دیر به نعل واژگونم بردند

2 گفتند به سوی دوست از کعبه درای وز راه خرابات درونم بردند

1 گر دست تو بحر نیست چون می‌جوشد بحرست که از درون برون می‌جوشد

2 خاصیت بخششی که در طینت تست از دست سخاوتت به خون می‌جوشد

1 ارباب زمانه آفت دل باشند چون موج سراب نقش باطل باشند

2 این کهنه سفینه های از کار شده خوبست جنازه های ساحل باشند

1 هر کز سر کجروی به درگاه آید هرچند به گاه آمده بیگاه آید

2 از معجزه بیوه که در راه آید دستار هزار کرد کوتاه برآید