رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 گل طرف کلاه بر بناگوش افکند پوشید لباس روز و شب پوش افکند

2 مشاطه باد شانه زد جعد شمیم وز هر طرفیش طره بر دوش افکند

1 یک بلبل خوش نوا و صد انجمن است یک سرو سرافراز و هزاران چمن است

2 خوش گویی من بلند آوازه به اوست زان نوع که سرفرازی او ز من است

1 طی املم به جهد و پرواز نشد کارم به طواف و سعی دلساز نشد

2 هرچند که بر کعبه تنیدم زنار این رشته کفرم از میان باز نشد

1 گلبرگ چو گونه های الوانت نیست خورشید به نور دل تابانت نتیست

2 از صبح بیاض گردنت خور بدمد جز نور به مشرق گریبانت نیست

1 نور تو به قدر روزن سینه تست دخل تو به قدر وسع گنجینه تست

2 ... ... ...ینه تست

1 تا باغ به دست باغبان خواهد بود گل خواهد کرد و گلفشان خواهد بود

2 حسن رخ گل پرده دری خواهد کرد گر در پس صد پرده نهان خواهد بود

1 حالی دارم که دیده نادیده شود طبعی که پسند ناپسندیده شود

2 آن را که دل و دماغ شوریده شود بینایی دیده پرده دیده شود

1 دارم چشمی که قلزم وارونست خون گشته دلی که منبع جیحونست

2 این مردمک چشم جهان بین که مراست تمثال سویدای دل پرخونست

1 سیلاب سرشگ آبرو می ریزد شوریدگیم ز گفتگو می ریزد

2 کو زهد؟ و کدام توبه؟ سودای کسی می بر سر من سبو سبو می ریزد

1 از خود تا خود به سوی جانانان راهست این راه بسی مشکل و خوش کوتاهست

2 از دور مسافتی که تا نزدیکست این غافل قرب خویش و آن آگاهست