رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 مرسوم رهی که فقر ازان خاسته شد باطن به ریاضت وی آراسته شد

2 هرماه چو مرگ دشمنت دیر رسید هر روز چو عمر حاسدت کاسته شد

1 تا سایه خامه‌ات به حرفم افتاد روح اللهم از صحیفه برداشت سواد

2 مجموعه دوستان ز من بود سقیم اعجاز سر کلک توام صحت داد

1 هر کز سر کجروی به درگاه آید هرچند به گاه آمده بیگاه آید

2 از معجزه بیوه که در راه آید دستار هزار کرد کوتاه برآید

1 در پایه من سپهر را هستی نیست در حوصله ام شراب را مستی نیست

2 با رتبه من چه صدر و چه صف نعال آنجا که منم بلندی و پستی نیست

1 فصلی که چمن شور در احباب انداخت مطرب سر زلف نغمه در تاب انداخت

2 بیتی بادا گر نسرودم چه عجب غم طبع مرا سفینه در آب انداخت

1 قابل تویی از تاب و توانت دادند ناقص تو اگر ضعف و هوانت دادند

2 کردند نظر به قدر استعدادت هرچیز که خواستی همانت دادند

1 با موکب شه دل خرابی چه کند؟ با قافله تشنه سرابی چه کند؟

2 من مفلس و مست حسن سر تا قدمت با میکده ای دل کبابی چه کند؟

1 نی باده عز و جاه مستم دارد نی فاقه و فقر زیردستم دارد

2 چندان که شکستگی بود با من نیست کی دست سپهر بر شکستم دارد

1 از دوست منادیست اندر رگ و پوست کان می بردت به جانب کعبه دوست

2 لبیک تو پاسخ ندا کردن نیست پنهان طلبی اگر نه از جانب اوست

1 آشفته مجلس تو جا نشناسد بیگانه ببیند آشنا نشناسد

2 آنجا که عنایت تو گوید بنشین مشتاق تو کام اژدها نشناسد