سیلاب سرشگ آبرو می ریزد از نظیری رباعی 49
1. سیلاب سرشگ آبرو می ریزد
شوریدگیم ز گفتگو می ریزد
صبحست و خروش بلبلان می‌آید از نظیری رباعی 50
1. صبحست و خروش بلبلان می‌آید
برخیز که سنگ در فغان می‌آید
آشفته مجلس تو جا نشناسد از نظیری رباعی 51
1. آشفته مجلس تو جا نشناسد
بیگانه ببیند آشنا نشناسد
اهلی ز میان سنگ بیرون آید از نظیری رباعی 52
1. اهلی ز میان سنگ بیرون آید
وآنهم به هزار رنگ بیرون آید
در قرب به صد بلان قرین باید بود از نظیری رباعی 53
1. در قرب به صد بلان قرین باید بود
پروانه خوی آتشین باید بود
یادم به کنایت جگرسوز کند از نظیری رباعی 54
1. یادم به کنایت جگرسوز کند
گرمم به حدیث غیرت افروز کند
مرسوم رهی که فقر ازان خاسته شد از نظیری رباعی 55
1. مرسوم رهی که فقر ازان خاسته شد
باطن به ریاضت وی آراسته شد
آن عیش که جمله عیش ها راست کلید از نظیری رباعی 56
1. آن عیش که جمله عیش ها راست کلید
نابوده و نارسیده صد بار رمید
فردا که نه دوزخ نه شقی خواهد ماند از نظیری رباعی 57
1. فردا که نه دوزخ نه شقی خواهد ماند
نه گرمی یار مشرقی خواهد ماند
جستم ز بلا بلا پناهم دادند از نظیری رباعی 58
1. جستم ز بلا بلا پناهم دادند
در قلب جفا گریزگاهم دادند
تا سایه خامه‌ات به حرفم افتاد از نظیری رباعی 59
1. تا سایه خامه‌ات به حرفم افتاد
روح اللهم از صحیفه برداشت سواد
نی طعم می است تا دگرگون گردد از نظیری رباعی 60
1. نی طعم می است تا دگرگون گردد
نی خم که تهی شود چو وارون گردد