رباعیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 تا حرص درون نقش برونم آراست نور سخنم فتاد اندر کم و کاست

2 آرایش ظاهر رخ باطن پوشید بر آینه آب زر کنی نورزد است

1 بی چیزی احتیاج از کوی منست لب تشنگی نیاز از جوی منست

2 نازکترم از مزاج گل ساخته عشق بیگانگی آفریده خوی منست

1 لعل تو ز طبله شهد بر گوشه کشید خط عسلیت گرد رخ گشت پدید

2 یا عکس شفق به دامن صبح افتاد یا پرتو خورشید به خورشید تنید

1 چون شمع تنت ز آتش محفل گرمست بر دیده نشین که خانه دل گرمست

2 قربان شومت این تب بیماری نیست گویا تنت از هوای منزل گرمست

1 گوهر ز محیط راز می باید داد از تحت سوی فراز می باید داد

2 دولاب شو ارنه چرخ چون برگردد هرچیز کشیده باز می باید داد

1 ارباب زمانه آفت دل باشند چون موج سراب نقش باطل باشند

2 این کهنه سفینه های از کار شده خوبست جنازه های ساحل باشند

1 ذرات دو کون را ز هم بیشی نیست کس نیست که با دگر کسش خویشی نیست

2 در رتبه مساوات بود عالم را در دایره هیچ نقطه را پیشی نیست

1 بگشای «نظیری » نظر کوته را تو راه شناسی نشناسی چه را

2 ای دور که در شب به کمان می تازی موسی به عصا روز رود این ره را

1 برخیز که عشق از گرانان سیرست درتاز که پروانه درین صف شیرست

2 با عشق بقای جاودانی بخشد گر چشمه خضر اگر دم شمشیرست

1 طوفان شد و سبزه ام به آبی نرسد کشتم به ترشح سحابی نرسد

2 سوزد عطشم اگرچه از سایه ابر هرگز قدمم به آفتابی نرسد