1 چون طایر باد از قفس آزادیم دوران گرهی نزد که ما نگشادیم
2 تاری ز کمند کس نبردیم نشان در دام کسی پری گرو ننهادیم
1 دل آرم و غم برو نما بستانم راحت دهم و عوض بلا بستانم
2 هر داروی دردی که طبیبم آرد بفروشم و درد در بها بستانم
1 گر دوری ازان طرف گلستان دارم از هر چمنش هزاردستان دارم
2 زافسانه مستی گل و بلبل او هر گوشه که محفلیست مستان دارم
1 در کوی هوس خاک نشینم ایام هر روز سحر به خدمتم آید شام
2 صد قافله خواب پیش بختم به سجود صد دریا ز هر نزد عیشم به سلام
1 گاهی به نوای بی نوایان گردم گه بر اثر برهنه پایان گردم
2 گردم همه زاری و به دریوزه دوست بر کلبه خاطر گدایان گردم
1 صد نعل درست واژگون آوردم صد موسی و خضر رهنمون آوردم
2 هرجا سرچشمه ای نشان می دادند بردم عطش و سبوی خون آوردم
1 هرچند که روز بی نوایی دارم شب با سگ دوست آشنایی دارم
2 در بزم اگر جای ندارم غم نیست در کوچه او ره به گدایی دارم
1 نی بهر جهان نه بهر طاعت زادم در کار نیم تا به چه حکمت زادم؟
2 بالغ نشدم اگرچه صد بار فزون از بطن موالید طبیعت زادم
1 روزی که گرفت کاتب صنع قلم مشکل دهنش به هیچ گردید رقم
2 از خنده پدید شد دهانش آری پیدا ز تجلی وجودست عدم
1 ترک همه کس ز بی تمیزی کردیم با خویش نشسته عطربیزی کردیم
2 شکر ارچه به خواری از نظر افتادیم جا در دل اخوان به عزیزی کردیم