خود را به رکاب آشنایی از نظیری نیشابوری رباعی 121
1. خود را به رکاب آشنایی برسان
سعیی کن و خویش را به جایی برسان
خوش رست چمن رشته از نظیری نیشابوری رباعی 122
1. خوش رست چمن رشته خارا برچین
خوش یافت بهار پر ز دیبا برچین
فکری کنم و دهم سرانجام از نظیری نیشابوری رباعی 123
1. فکری کنم و دهم سرانجام سخن
شاداب کنم به مدح تو کام سخن
شب تا سحرم فسانه از نظیری نیشابوری رباعی 124
1. شب تا سحرم فسانه خوان غم او
خوابم نبرد ز داستان غم او
ای فیض سپهر و نور از نظیری نیشابوری رباعی 125
1. ای فیض سپهر و نور اختر با تو
حسن صدف چهار گوهر با تو
دل جز ز دو زلف پرخم از نظیری نیشابوری رباعی 126
1. دل جز ز دو زلف پرخم و پیچ مجو
از عشق نشان به قرعه و زیج مجو
آویز به طره از خم از نظیری نیشابوری رباعی 127
1. آویز به طره از خم و پیچ مگو
زان مصحف چهره گوی از زیج مگو
ذوق آمده رخت خوش از نظیری نیشابوری رباعی 128
1. ذوق آمده رخت خوش دلی بر در نه
بنما در ناب و داغ بر کوثر نه
هرچند که جور بی محابا از نظیری نیشابوری رباعی 129
1. هرچند که جور بی محابا داری
کس رنجه نمی شود چه پروا داری
بدگوییی خود کنم از نظیری نیشابوری رباعی 130
1. بدگوییی خود کنم مگر یار شوی
بستانمت از تو تا وفادار شوی
گر در شب تیره تابیم از نظیری نیشابوری رباعی 131
1. گر در شب تیره تابیم نور شوی
ور در دم مردن آییم سور شوی
ای دل ز سفر تحفه چه از نظیری نیشابوری رباعی 132
1. ای دل ز سفر تحفه چه سوز آوردی
وز عشق چه حرف دلفروز آوردی