غزلیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 نشاط عید گدا عجب پادشا بشکست شد از معانقه چین بر رخ قبا بشکست

2 چنان به یک دگر آمیختند شیخ و ندیم که مست شیشه در آغوش پارسا بشکست

3 رییس و قاضی و مفتی به رقص برجستند نشاط نای و دهل شرم روستا بشکست

4 مسافر از پی جان بود چشم قربانی نگاه تا نرود زان بساط، پا بشکست

1 گریزد از صف ما هر که مرد غوغا نیست کسی که کشته نشد از قبیله ما نیست

2 جمال مغبچه دیدی شراب مغبچه نوش مگوی عذر که در کیش ما مدارا نیست

3 ز پای تا به سرش ناز و غمزه در اعراض هزار معرکه و رخصت تماشا نیست

4 به حکم عقل عمل در طریق عشق مکن که راه دور کند رهبری که دانا نیست

1 سبزه عیش ز بوم و بر هجران مطلب نیشکر حاصل مصر است ز کنعان مطلب

2 رسن زلف پی حیله درآویخته اند جز دل تشنه از آن چاه زنخدان مطلب

3 در دیاری که سجود خم ابرو رسمست غیرمحراب کج و قبله ویران مطلب

4 فرض و سنت به تماشای تو از یادم رفت پرده بر روی فکن یا زمن ایمان مطلب

1 معشوقه من قبله نما قبله نظر گشت تا گشت نظر با رخ چون آینه برگشت

2 غرق کرم حیله گرانم که در آن کوی سفتم شبه دیده و هم سلک گهر گشت

3 زد خنده شیرین نمکی بر دل ریشم اشکم به حلاوت شد و آهم به اثر گشت

4 اوراق گل اندر بغل غنچه نگنجید تا عطر دمم هم نفس باد سحر گشت

1 میم در جام و ماهم تا سحر بر روزنست امشب دو دستم تا به وقت صبح طوق گردنست امشب

2 دو چشمم حجله آیین بسته اند از گریه شادی درو بام از چراغان سرشکم روشنست امشب

3 شماری تا سحر، دستم به زلف درهمی دارد گریبانم گریبانست و دامن دامنست امشب

4 همه شب بر لب و رخسار و گیسو می زنم بوسه گل و نسرین و سنبل را صبا در خرمنست امشب

1 دیدمش در دل نهفتم آه بی‌تأثیر را در کمان از بس که دزدیدم شکستم تیر را

2 پای رفتن نیست زین بزمم که در بیرون در بخت دارد در کمین هجر گریبان گیر را

3 خوشدل از غیرم که در بزم وصال او نیافت ذوق درد اضطراب و لذت تغییر را

4 از کمند دادی گر آزارم خجل از من مباش کرده ام خاطرنشان خویش صد تقصیر را

1 نظر بر روی او دزدیده بگشا ز خود گم گرد و بر وی دیده بگشا

2 گل پژمرده ما باغبان چید صبا گو غنچه ناچیده بگشا

3 مبادا عالمی را جان برآید گره از زلف خود فهمیده بگشا

4 به گلشن بگذر و در طعنه گل زبان بلبل شوریده بگشا

1 تو را به کعبه مرا کار با دل افتادست به کعبه بتکده من مقابل افتادست

2 صدای بی جرس ار بشنوی غریب مدان که روح ماست به دنبال محمل افتادست

3 سپند طالع من حرز ان یکاد کنید صلیب زلف بتانم حمایل افتادست

4 به عزم کعبه کنید اتفاق خلوتیان که پیر صومعه را بار در گل افتادست

1 به بریدن نرود ذوق تو ز اندیشه ما سال ها پنجه به هم داده رگ و ریشه ما

2 اصل ما آب ز سرچشمه تحقیق خورد گل تسلیم و رضا آورد اندیشه ما

3 می منصور که در جوش ز خامی ها بود بعد دوری به قوام آمده در شیشه ما

4 در خس و خار نبینیم به جز جلوه دوست شجر وادی ایمن بود از بیشه ما

1 ازین ویرانه تر می خواستم ویرانه خود را ازین ویرانه بیرون می برم دیوانه خود را

2 حریفان نشئه مهر و محبت را نمی دانند به دست دشمن خود می دهم پیمانه خود را

3 نه مورش خاید از سختی نه مرغش چیند از تلخی نمی بینم ز جنس هیچ خرمن دانه خود را

4 ز شوق آن که طبل رحلتی ناگاه بنوازند همیشه رخت بر درگاه دارم خانه خود را