ز حرمانم غمی در خاطر از نظیری نیشابوری غزل 36
1. ز حرمانم غمی در خاطر یاران شود پیدا
چو بیماری که مرگش بر پرستاران شود پیدا
ز عاشق می شود معشوق را از نظیری نیشابوری غزل 37
1. ز عاشق می شود معشوق را نام و نشان پیدا
ثمر نیکو نیاید تا نگردد باغبان پیدا
گل خلعت نو داد دگر شاخ از نظیری نیشابوری غزل 38
1. گل خلعت نو داد دگر شاخ کهن را
بر سلطنت حسن سجل ساخت چمن را
جز نام صنم نقش مکن لوح از نظیری نیشابوری غزل 39
1. جز نام صنم نقش مکن لوح جبین را
تا چپ نکنی راست نخوانند نگین را
دلا گداز که آیینه کرده از نظیری نیشابوری غزل 40
1. دلا گداز که آیینه کرده سنگ تو را
کدام صیقل ابرو زدوده زنگ تو را
به صاف صبح نگه کن سر سبو از نظیری نیشابوری غزل 41
1. به صاف صبح نگه کن سر سبو بگشا
دهان چشمه گشادند راه جو بگشا
امشب خوش آشناست به رویش از نظیری نیشابوری غزل 42
1. امشب خوش آشناست به رویش نگاه ما
گویا حجاب سوخته از برق آه ما
هرگه رقم کنم به تو عذر از نظیری نیشابوری غزل 43
1. هرگه رقم کنم به تو عذر گناه را
ریزم چو خامه از مژه خون سیاه را
از چاه غبغبش به درآورده از نظیری نیشابوری غزل 44
1. از چاه غبغبش به درآورده ماه را
بر ماه، عقرب سیهش بسته راه را
از کف نمی دهد دل آسان از نظیری نیشابوری غزل 45
1. از کف نمی دهد دل آسان ربوده را
دیدیم زور بازوی ناآزموده را
تا به کی بر خرقه بندم از نظیری نیشابوری غزل 46
1. تا به کی بر خرقه بندم جسم غم فرسوده را
سر به طوفان می دهم این مشت خاک سوده را
نظر بر روی او دزدیده از نظیری نیشابوری غزل 47
1. نظر بر روی او دزدیده بگشا
ز خود گم گرد و بر وی دیده بگشا