ز حرمانم غمی در خاطر یاران شود پیدا از نظیری غزل 36
1. ز حرمانم غمی در خاطر یاران شود پیدا
چو بیماری که مرگش بر پرستاران شود پیدا
ز عاشق می شود معشوق را نام و نشان پیدا از نظیری غزل 37
1. ز عاشق می شود معشوق را نام و نشان پیدا
ثمر نیکو نیاید تا نگردد باغبان پیدا
گل خلعت نو داد دگر شاخ کهن را از نظیری غزل 38
1. گل خلعت نو داد دگر شاخ کهن را
بر سلطنت حسن سجل ساخت چمن را
جز نام صنم نقش مکن لوح جبین را از نظیری غزل 39
1. جز نام صنم نقش مکن لوح جبین را
تا چپ نکنی راست نخوانند نگین را
دلا گداز که آیینه کرده سنگ تو را از نظیری غزل 40
1. دلا گداز که آیینه کرده سنگ تو را
کدام صیقل ابرو زدوده زنگ تو را
به صاف صبح نگه کن سر سبو بگشا از نظیری غزل 41
1. به صاف صبح نگه کن سر سبو بگشا
دهان چشمه گشادند راه جو بگشا
امشب خوش آشناست به رویش نگاه ما از نظیری غزل 42
1. امشب خوش آشناست به رویش نگاه ما
گویا حجاب سوخته از برق آه ما
هرگه رقم کنم به تو عذر گناه را از نظیری غزل 43
1. هرگه رقم کنم به تو عذر گناه را
ریزم چو خامه از مژه خون سیاه را
از چاه غبغبش به درآورده ماه را از نظیری غزل 44
1. از چاه غبغبش به درآورده ماه را
بر ماه، عقرب سیهش بسته راه را
از کف نمی دهد دل آسان ربوده را از نظیری غزل 45
1. از کف نمی دهد دل آسان ربوده را
دیدیم زور بازوی ناآزموده را
تا به کی بر خرقه بندم جسم غم فرسوده را از نظیری غزل 46
1. تا به کی بر خرقه بندم جسم غم فرسوده را
سر به طوفان می دهم این مشت خاک سوده را
نظر بر روی او دزدیده بگشا از نظیری غزل 47
1. نظر بر روی او دزدیده بگشا
ز خود گم گرد و بر وی دیده بگشا