با شهپر عنقا چه نوا بال از نظیری نیشابوری غزل 24
1. با شهپر عنقا چه نوا بال مگس را
همه نغمه داوود که دیدست جرس را
کردم ز شکوه منع دل زار از نظیری نیشابوری غزل 25
1. کردم ز شکوه منع دل زار خویش را
انداختم به روز جزا کار خویش را
غبار از دل به مژگان روبم از نظیری نیشابوری غزل 26
1. غبار از دل به مژگان روبم و بینم نشانش را
به آب دیده شویم خاک و جویم آستانش را
بانگ نی می برد ز هوش مرا از نظیری نیشابوری غزل 27
1. بانگ نی می برد ز هوش مرا
می دهد می ز راه گوش مرا
فراق دوستان بسیار پیش از نظیری نیشابوری غزل 28
1. فراق دوستان بسیار پیش آمد دل ما را
غم بیرون گرفت از ما هوای منزل ما را
ای از کرم نریخته خون از نظیری نیشابوری غزل 29
1. ای از کرم نریخته خون سبیل را
وز لطف عید کرده عزای خلیل را
در خور اگر نییم می لعل از نظیری نیشابوری غزل 30
1. در خور اگر نییم می لعل فام را
ای کاش تر کنند به بویی مشام را
مستی ربوده از کف هستی از نظیری نیشابوری غزل 31
1. مستی ربوده از کف هستی زمام ما
مطرب نمی دهد خبری از مقام ما
تمکین خرد برد ز سر شور از نظیری نیشابوری غزل 32
1. تمکین خرد برد ز سر شور و شرم را
پیری برهاند از شب غفلت سحرم را
ساقی بشو دورنگی امید از نظیری نیشابوری غزل 33
1. ساقی بشو دورنگی امید و بیم را
بنما به ما حقیقت رنگ قدیم را
بر رخ شکستم از خطا رنگ از نظیری نیشابوری غزل 34
1. بر رخ شکستم از خطا رنگ امید و بیم را
بیند منجم طالعم از هم درد تقویم را
پروانه ایم و شعله بود از نظیری نیشابوری غزل 35
1. پروانه ایم و شعله بود آشیان ما
آب از شرار اشک خورد گلستان ما