چه باید مرد را، طبع از نظیری نیشابوری غزل 525
1. چه باید مرد را، طبع بلند و مشرب نابی
نگارین چهره ای، مجموعه خوبی ز هر بابی
عقلم وداع عصمت کرد از نظیری نیشابوری غزل 526
1. عقلم وداع عصمت کرد از تنگ شرابی
عشقم نگاه دارد از مستی و خرابی
نیست با مشاطه گلبن از نظیری نیشابوری غزل 527
1. نیست با مشاطه گلبن طرازم حاجتی
عشق اگر خواهد بروید بر سفالی جنتی
دریغ از صف مردان برون از نظیری نیشابوری غزل 528
1. دریغ از صف مردان برون نتاخت یکی
دو کون را به یکی داو درنباخت یکی
دو گرم و رخ زرد از که از نظیری نیشابوری غزل 529
1. دو گرم و رخ زرد از که داری؟
سرت گردم به دل درد از که داری؟
چند ما را به مدارا و از نظیری نیشابوری غزل 530
1. چند ما را به مدارا و فسون بند کنی؟
تا کی این رشته شود پاره و پیوند کنی؟
چو لعبتان خیال اند از نظیری نیشابوری غزل 531
1. چو لعبتان خیال اند آدمی و پری
به اختیار مشعبد کنند جلوه گری
از ما نهان ز کثرت اغیار از نظیری نیشابوری غزل 532
1. از ما نهان ز کثرت اغیار بوده ای
چون گل به زیر پرده صد خار بوده ای
به مویی بسته صبرم نغمه از نظیری نیشابوری غزل 533
1. به مویی بسته صبرم نغمه تارست پنداری
دلم از هیچ می رنجد دل یارست پنداری
چمن قربانگه دنیای از نظیری نیشابوری غزل 534
1. چمن قربانگه دنیای خونخوارست پنداری
دریغا گل که شاخ گلبنش دارست پنداری
دریغا در چنین فصلی از نظیری نیشابوری غزل 535
1. دریغا در چنین فصلی حریفم یار بایستی
میان بلبلانم جای در گلزار بایستی
گر حسن جمال تو طلبکار از نظیری نیشابوری غزل 536
1. گر حسن جمال تو طلبکار نبودی
در خانقه و بتکده دیار نبودی