غزلیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 زان عنبرین کلاله که بر سر نهاده ای منت به تاج بر سر قیصر نهاده ای

2 بر چهره زلف و خال بود خوش نما ولیک خط بر عذار از همه خوشتر نهاده ای

3 آغوش جانم از بر و مویت معطر است گل در شکنج زلف معنبر نهاده ای

4 حسن تو زیور تو بس است اینقدر چرا بر گوش و سینه زحمت زیور نهاده ای

1 روندگان ملولیم روبهم کرده دماغ در سر افسانه های غم کرده

2 گرفته کوه و بیابان به اشک چون باران دمی چو برق به افروختن علم کرده

3 به طرف هر چمنی چشمه ای نموده روان به خاک هر قدمی دانه ای بنم کرده

4 به ذوق کنج فراغی که شاد بنشینم همه حوالی آفاق را قدم کرده

1 شاهدی بر سر این کوچه پدیدار شده هر که زین راه گذشتست گرفتار شده

2 گل که خندان و شکفتست به این می نازد که به پای دلش از کوچه ما خار شده

3 گر بارزی که مقیم سر کویش گردی بس غریبان نگری بی دل و بی یار شده

4 بس کند غارت هندو و مسلمان زلفش بر سر کوش به هم سبحه و زنار شده

1 حسن از خط شود قوی بازو یار نو خط خوشست و . . .

2 از نظر خط حجاب بردارد گرچه از خط نقاب سازد رو

3 مرشدت به جوان که این مثل است تیر بهتر که پیر در پهلو

4 هرکه خواهد کند به کعبه نماز من و محراب آن خم ابرو

1 پیش بنشین ساغری بستان و طبع آزاد کن وین پرستاران معنی را، به گفتی شاد کن

2 تخته تعلیم گردون بین و نقش در همش خنده چون شاگرد زیرک طبع بر استاد کن

3 این رقم زشتست طرح تازه ای بر صفحه کش وین بنا سستست قصر قایمی بنیاد کن

4 ابر ساقی از هوای سرو بر بستان گریست عندلیبا گل گریبان می درد فریاد کن

1 خود را کباب ازین دل خودکام کرده‌ام این پاره‌آتشی‌ست دلش نام کرده‌ام

2 گر روزگار دشمن من گشته دور نیست خون‌ها ز رشک در دل ایام کرده‌ام

3 این دل که در وصال تسلی ازو نبود خرسندش از تغافل و دشنام کرده‌ام

4 بی‌صبرم آنچنان که به قدر کرشمه‌ای جانی گرو نهاده، دلی وام کرده‌ام

1 درمان ضعف دل به لب نوشخند کن حرفی بگوی و مشک و گلابی به قند کن

2 لب پاک از ترشح آب حرام کرد طرف ردا به گردن صوفی کمند کن

3 بوی عبوس عارف شهرم دماغ سوخت خادم بیار مجمر و فکر سپند کن

4 زهرم به رگ ز حاسد بدگوی می دود نیشم ز دل برآر و علاج گزند کن

1 سبو بیار و پر از آب زندگانی کن ز جام می طلب عمر جاودانی کن

2 نگفت جم به فریدون جزین که جور مکن جهان ز تست دگر هرچه می توانی کن

3 نشاط طبع حکیمان علاج بیمارست غم شکسته دلان دار و شادمانی کن

4 ز سالخورده مکش سر که هست کارآموز شراب کهنه به چنگ آور و جوانی کن

1 در عهد تو یک سر به گریبان نرسیده کش چاک دل از سینه به دامان نرسیده

2 محمود پریشان سر زلف ایازست کاریست محبت که به سامان نرسیده

3 مجنون نشد آرام پذیر از رخ لیلی دردیست جدایی که به درمان نرسیده

4 هر قطره ای از چشم ترم سیل جهانیست جایی رسد این گریه که طوفان نرسیده

1 منه به رنگ جهان دل، دی و بهاران بین وداع حسن گل و ناله هزاران بین

2 بنفشه خسته و نرگس به خواب و گل در کوچ وفای همسفران اتفاق یاران بین

3 ز پاره جگر خلق خاک آکنده ست ز چاک سینه گل داغ گل عذاران بین

4 بجورخانه دل ها خراب ساخته اند نظر به ملک ندارند شهریاران بین