غزلیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 ز جا نتوانم از کم نشئگی چالاک برخیزم به هر سو چنگ محکم سازم و چون تاک برخیزم

2 چنان ز آلایش مژگان تر دامن گرانبارم که سست از جا چو نور دیده نمناک برخیزم

3 به صافی مشربان صحبت گزیدم صاف باید شد بسوزم زهد خشک و خرقه تر، پاک برخیزم

4 چو موجم نقش بر آب و چو گردم رخت بر صرصر ز دامن تا گریبان همچو سوسن چاک برخیزم

1 کیست این از روی رعنایی به جولان آمده کرده بر هرکس نظر بر خویش نازان آمده

2 در صفا چون صبحدم در تازه رویی چون بهار صد گلستان سنبل و گل در گریبان آمده

3 دمبدم می گردد از نظاره عالم محوتر چشم قربانیست بر دیدار حیران آمده

4 دوستان را می خراشد دل، خروش گریه ام من خودم در اشگ گرم خویش پنهان آمده

1 کعبه و دیر شدم صد ره و ویران گشتم بارها معبد ترسا و مسلمان گشتم

2 باد خاکم به هوا برد و پریشانم کرد عطر طرف چمن و گرد بیابان گشتم

3 نفسی از گل و آبم، نفسی ز آتش و باد نشدم جمع ازان بس که پریشان گشتم

4 سیلی نهی فضولی ز سلوکم انداخت چشم ترسیده تر از طفل دبستان گشتم

1 گر حسن جمال تو طلبکار نبودی در خانقه و بتکده دیار نبودی

2 گر نرگس مست تو نکردی جدل آغاز تا گردش او بودی هشیار نبودی

3 بی پرده توانستی اگر روی نمودن در کعبه حجاب در و دیوار نبودی

4 نازت ننهادی به دل این بار امانت گر حسن تو از عشق گرانبار نبودی

1 پرده بردار و صلای می به شیخ و شاب ده صومعه داران عارف را شراب ناب ده

2 آخر ای ابر کرم پرورده فیض توایم دود از ما تشنگان برخاست ما را آب ده

3 از ادب حرفی رقم آموزگار ما نکرد دفتری از حسن خود داری به ما یک باب ده

4 این دل افکنده را یک بار بردار از زمین گر نه داغ مهر تو باشد برو پرتاب ده

1 عقلم وداع عصمت کرد از تنگ شرابی عشقم نگاه دارد از مستی و خرابی

2 دردی کش مغان را شرم از من است تا کی موی سفید سازم از لای می خضابی

3 عمر سبک عنانم کی می شود مقید دستم به رعشه آورد جام از گران رکابی

4 می خوارگی و مستی زان روی پیشه کردم تا رو دهد به یارم در حرف بی حجابی

1 دلم شد زودرنج آزار او کن تغافل گونه ای در کار او کن

2 به کوشش درنمی گیرد چراغم شررواری حرارت یار او کن

3 گلابی پاش بر دلق وجودم چو گل آغشته پود و تار او کن

4 سخن کز پختگی رنگی ندارد اگر معجز بود انکار او کن

1 چه باید مرد را، طبع بلند و مشرب نابی نگارین چهره ای، مجموعه خوبی ز هر بابی

2 سکندر در سراغ آب حیوان باخت شوکت را خوشا درویشی و خلوت، لب نان و دم آبی

3 به از نظاره چتر جم است و طوق افریدون نظربازی به سرو خانگی در پیش مهتابی

4 به صد ناخن زدن بر رشته عود جگر ارزد گزیدن از سر انگشت خضابی کرده عنابی

1 ازین مجلس نمی خیزد دمی کاحیا کند گوشی پیاله چشم بگشاید صراحی واکند گوشی

2 گران شد حسن شمع از بذله سنجان مطربی خواهم که از تحریر گلبانگ غزل گویا کند گوشی

3 اگر می در خروش آید دم مطرب به جوش آید سر معنی طلب با صد زیان سودا کند گوشی

4 طنین بال مور از لهجه داود یاد آرد درین پرده مگس بر نغمه عنقا کند گوشی

1 دیوانه‌ام ز خانه مشوش برآمده طوفانم از تنور پرآتش برآمده

2 آن صید عاجزم که ز تأثیر کین من تیر و کمان شکسته ز ترکش برآمده

3 هرگز نبود کاسه‌ام از لای غم تهی صحبت به میر میکده‌ام خوش برآمده

4 بر کعبتین اختر من نیست نقطه‌ای زین نقش‌ها که چرخ منقش برآمده