پیش بنشین ساغری بستان از نظیری نیشابوری غزل 465
1. پیش بنشین ساغری بستان و طبع آزاد کن
وین پرستاران معنی را، به گفتی شاد کن
صد غم ز غم پیاله ستاند از نظیری نیشابوری غزل 466
1. صد غم ز غم پیاله ستاند به یاد من
صد غصه تیغ تیز کند در عناد من
درمان ضعف دل به لب نوشخند از نظیری نیشابوری غزل 467
1. درمان ضعف دل به لب نوشخند کن
حرفی بگوی و مشک و گلابی به قند کن
نوش می‌ریزد حدیثت از نظیری نیشابوری غزل 468
1. نوش می‌ریزد حدیثت در گزند خویشتن
تلخ از آن گویی که داری پاس قند خویشتن
بسی الطاف و احسان کرد از نظیری نیشابوری غزل 469
1. بسی الطاف و احسان کرد حیرانم چه دید از من
گلم را خود سرشت و عشق خود را آفرید از من
منه به رنگ جهان دل، از نظیری نیشابوری غزل 470
1. منه به رنگ جهان دل، دی و بهاران بین
وداع حسن گل و ناله هزاران بین
دیریست بیرون رفته از نظیری نیشابوری غزل 471
1. دیریست بیرون رفته ام از اختیار خویشتن
بنشسته ام اندوهگین در انتظار خویشتن
دلم شد زودرنج آزار از نظیری نیشابوری غزل 472
1. دلم شد زودرنج آزار او کن
تغافل گونه ای در کار او کن
به گریه در دل تو گر اثر از نظیری نیشابوری غزل 473
1. به گریه در دل تو گر اثر توان کردن
تو را ز ذوق محبت خبر توان کردن
چه خوشست از دو یکدل از نظیری نیشابوری غزل 474
1. چه خوشست از دو یکدل سر حرف باز کردن
سخن گذشته گفتن گله را دراز کردن
می دود حاجت به راه خواهش از نظیری نیشابوری غزل 475
1. می دود حاجت به راه خواهش از دنبال من
همت استغنا همی آرد به استقبال من
ساقی صلای عام است کاری از نظیری نیشابوری غزل 476
1. ساقی صلای عام است کاری به کام گردان
دامان غم فراخ است دوری تمام گردان