غزلیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 فتنه با زلف تو گرفته طرف دل ما را نمی دهد از کف

2 نیم کش سر دهی خدنگ نگاه بگذرانی ز صد هزار صدف

3 دست برد نگاه چالاکت مرد برباید از میانه صف

4 به تو سلطان خزانه داو کند رفته بازی و مهره گشته تلف

1 گر جهان کشته بیداد شود برگذرش از تکبر به سوی خلق نیفتد نظرش

2 به قفا رو نکند بهر تسلای دلی گرچه یک شهر به فریاد رود بر اثرش

3 هرکه را فتنه او برد به یک بار ببرد هیچ کس باز نیابد که بگوید خبرش

4 به سر و مال اسیرانش امان می خواهند کس نگوید که مروت نبود این قدرش

1 مطرب به گوشم زد نوا از گریه محزون کردمش ساقی به دستم داد می پیمانه پر خون کردمش

2 شد هرکه گاهی همرهم، بی خانمان شد همچو من با هر که بنشستم دمی چون خویش مجنون کردمش

3 شد شورش سودای من در هر سرمه بیشتر رامم نگردید آن پری چندان که افسون کردمش

4 بازآ که از شرم گنه سر تا قدم بگداختم کوهی که در ره داشتم از گریه هامون کردمش

1 رفیق تر نکند در ره تو کام رفیق تو را دلی ز غم آزاد همچو بیت عتیق

2 به جستجوی تو دست از دو کون افشاندم به سالکان مجرد خدا دهد توفیق

3 دلم به چاه زنخدان و ابروی تست اگر به عرش عظیم است گر به بحر عمیق

4 به راه آمدم از عهد بر طریقت عشق ز کودکی نشدم آشنا به هیچ طریق

1 به گل پیراهنی امیدوارم که خوشبو سازد آغوش و کنارم

2 من آن آسیمه صیادم درین بحر که در دامم نمی گنجد شکارم

3 قضا هم سنگ کوهم داده سودا به مویی برتر از او بسته بارم

4 فشانم خوشه باران ز مژگان به شورش ابر دشت و کوهسارم

1 هرکه چون یوسف شود از محنت زندان خلاص قحطیان را می کند از قحط در کنعان خلاص

2 زود از دنبال هر کام و تمنا می روند این تهی ظرفان نمی گردند از حرمان خلاص

3 پادشاهان را دل ما رام کردن دولت است ما به دام آییم دشوار و شویم آسان خلاص

4 ما نظربازیم و عاشق پیشه گو مفتی بدان نیست زاهد از ریا و عاشق از بهتان خلاص

1 ساقیا برخیز با مستان برقص عشق ساغر می کند گردان برقص

2 خرقه‌ها را گل‌فشان کن از شراب جام بر کف چون گل خندان برقص

3 کفر و ایمان از برون پرده‌اند تو درون پرده با خاصان برقص

4 بانگ یاسبوح یا صوفی برآر بر ره ناقوس با رهبان برقص

1 به تمنای غلط بر همه کس میر شدیم بدر از خانه نرفتیم و جهانگیر شدیم

2 آخر عمر به سودای نوی افتادیم هوس و حرص جوان گشت اگر پیر شدیم

3 مه کله گوشه پی خدمت ما می شکند که سرافراز به اندازه تقصیر شدیم

4 اشک تلخ و جگر شور ز ما پرس که جیست طفل بودیم که باز از شکر و شیر شدیم

1 رضا به عشق کدام است و اختیار کدام چو دل به عشق دهم دل کدام و یار کدام

2 در آن کمند که صد سر ز حلقه ای ریزد بهای بسته چه و قیمت شکار کدام

3 دو نیم گشته دل از کفر و دین نمی دانم کزین دوپاره دل آید تو را به کار کدام

4 چو چشم اعمیم از هجر نور گوییدم که قرب ذره چه و نسبت شرار کدام

1 ما به برهان و خبر پیرو ترسا نشویم تا رخ بت نپرستیم شکیبا نشویم

2 در تماشای تو چون آینه گم گردیدیم که ز پیدایی دیدار تو پیدا نشویم

3 مهر بر لب چو سر کیسه ممسک زده ایم تا سر شیشه می وانشود، وانشویم

4 سرمه در دیده دل تا نکشد لطف حکیم گر سراپای شود دیده که بینا نشویم