زین غم نه گریه آید و نی ناله برکشم از نظیری غزل 430
1. زین غم نه گریه آید و نی ناله برکشم
سخت است حال مشکل اگر تا سحر کشم
چند در دل آرزو را خاک غم بر سر کنم از نظیری غزل 431
1. چند در دل آرزو را خاک غم بر سر کنم
آتشی را تا به کی در زیر خاکستر کنم
شب در بتخانه ای را با دو چشم تر زدم از نظیری غزل 432
1. شب در بتخانه ای را با دو چشم تر زدم
کعبه در لبیک آمد حلقه تا بر در زدم
به تمنای غلط بر همه کس میر شدیم از نظیری غزل 433
1. به تمنای غلط بر همه کس میر شدیم
بدر از خانه نرفتیم و جهانگیر شدیم
نه مقامی که در آن زاد سفر تازه کنیم از نظیری غزل 434
1. نه مقامی که در آن زاد سفر تازه کنیم
نه غباری که از آن سرمه نظر تازه کنیم
جز نسخه احوال کسان پیش ندارم از نظیری غزل 435
1. جز نسخه احوال کسان پیش ندارم
هرگز نظری بر ورق خویش ندارم
غساله شوی ته کاسه و ایاغ شدم از نظیری غزل 436
1. غساله شوی ته کاسه و ایاغ شدم
بتر ز پنبه رنگین روی داغ شدم
بی روی تو پروانه ای امشب به چراغم از نظیری غزل 437
1. بی روی تو پروانه ای امشب به چراغم
خود را به چنان بی خودیی سوخت که داغم
ز جا نتوانم از کم نشئگی چالاک برخیزم از نظیری غزل 438
1. ز جا نتوانم از کم نشئگی چالاک برخیزم
به هر سو چنگ محکم سازم و چون تاک برخیزم
شب نه تشویش صبا نی شور بلبل داشتم از نظیری غزل 439
1. شب نه تشویش صبا نی شور بلبل داشتم
خلوتی تا صبحدم با سنبل و گل داشتم
خود را کباب ازین دل خودکام کرده‌ام از نظیری غزل 440
1. خود را کباب ازین دل خودکام کرده‌ام
این پاره‌آتشی‌ست دلش نام کرده‌ام