خواهم که به آزادی دل از نظیری نیشابوری غزل 441
1. خواهم که به آزادی دل نام برآرم
این طوطی شیرین سخن از دام برآرم
خاک دیگر بر سر مژگان از نظیری نیشابوری غزل 442
1. خاک دیگر بر سر مژگان بی‌غم می‌کنم
دست دل می‌گیرم و دریوزهٔ غم می‌کنم
امروز پیشت از غم خود از نظیری نیشابوری غزل 443
1. امروز پیشت از غم خود دم نمی‌زنم
فارغ نشین که بزم تو برهم نمی‌زنم
تا از قضای دشت به گلشن از نظیری نیشابوری غزل 444
1. تا از قضای دشت به گلشن فتاده ام
از چشم طایران نوازن فتاده ام
ز خیل نغمه‌سنجان رفتم از نظیری نیشابوری غزل 445
1. ز خیل نغمه‌سنجان رفتم و طرز کهن بردم
صداع بلبل کج‌نغمه از طرف چمن بردم
سخن دوست گران بود فراوان از نظیری نیشابوری غزل 446
1. سخن دوست گران بود فراوان کردم
جان به بیعانه بیارید که ارزان کردم
مشنو استغفار من کز از نظیری نیشابوری غزل 447
1. مشنو استغفار من کز اهل ایمان نیستم
خرقه از مصحف اگر سازم مسلمان نیستم
هنر در شست و ناوک در از نظیری نیشابوری غزل 448
1. هنر در شست و ناوک در کف و زه بر کمان دارم
ولی بر دست و بازو از وفا بندی گران دارم
شکوه نقصان داشت فصلی از نظیری نیشابوری غزل 449
1. شکوه نقصان داشت فصلی از میان انداختم
نرخ ارزان بود کالا در دکان انداختم
کعبه و دیر شدم صد ره از نظیری نیشابوری غزل 450
1. کعبه و دیر شدم صد ره و ویران گشتم
بارها معبد ترسا و مسلمان گشتم
ضبط حرفی می‌کنم کز از نظیری نیشابوری غزل 451
1. ضبط حرفی می‌کنم کز وی زبان می‌سوزدم
شکوه‌ای در دل گره دارم که جان می‌سوزدم
رخ نما تا رونما جان از نظیری نیشابوری غزل 452
1. رخ نما تا رونما جان آوریم
عرضه کن ایمان که ایمان آوریم