ساقی بیار جام می خوشگوار پیش از نظیری غزل 334
1. ساقی بیار جام می خوشگوار پیش
تا بعد ازین چه آوردم روزگار پیش
گر جهان کشته بیداد شود برگذرش از نظیری غزل 335
1. گر جهان کشته بیداد شود برگذرش
از تکبر به سوی خلق نیفتد نظرش
آن که غایب از نظر گردید درمی‌یابمش از نظیری غزل 336
1. آن که غایب از نظر گردید درمی‌یابمش
هرگه از خود بی‌خبر گردم خبر می‌یابمش
خرامان آمد از می در سر آتش از نظیری غزل 337
1. خرامان آمد از می در سر آتش
چو او آمد درآمد از در آتش
به سینه گریه گره شد نقاب برتر کش از نظیری غزل 338
1. به سینه گریه گره شد نقاب برتر کش
دل کباب مرا زآتش درون برکش
بر کس نمانده سنگم زد و چشم شوخ و شنگش از نظیری غزل 339
1. بر کس نمانده سنگم زد و چشم شوخ و شنگش
سخنم گران به طبعش خردم سبک به سنگش
شرمسارم از دل بی صبر و بی آرام خویش از نظیری غزل 340
1. شرمسارم از دل بی صبر و بی آرام خویش
خود به یار از بی قراری می برم پیغام خویش
بلاست خط نگارین و زلف خود به خمش از نظیری غزل 341
1. بلاست خط نگارین و زلف خود به خمش
دگر ز فتنه چه بر سر نوشته تا قلمش
هرگز گلی شکفته نشد از نسیم خویش از نظیری غزل 342
1. هرگز گلی شکفته نشد از نسیم خویش
گاهی توجهی به غلام قدیم خویش
یا در درون قبه این آسمان مباش از نظیری غزل 343
1. یا در درون قبه این آسمان مباش
یا از حوادثی که رسد دل گران مباش
کی بود شفقت دل سوی اسیران کشدش از نظیری غزل 344
1. کی بود شفقت دل سوی اسیران کشدش
ناله ای کار کند تا در زندان کشدش
بزم می‌سازیم سامان گر نباشد گو مباش از نظیری غزل 345
1. بزم می‌سازیم سامان گر نباشد گو مباش
نوش می‌گوییم مهمان گر نباشد گو مباش