غزلیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 شب فغان را به در خلوت او باری بود ناله برچید اگر در دلش آزاری بود

2 شورش و عربده یی در شب آن زلف نبود بخت من بود اگر فتنه بیداری بود

3 خویشتن را به دم سحر بر او می بستم هر سر موی مرا با رخ و قد کاری بود

4 نه غم مدعیان بود نه آشوب ندیم گل بی خار مگو گلشن بی خاری بود

1 تو می رانی و خاطر با تو ذوق گفتگو دارد گدا هنگام مردن پادشاهی آرزو دارد

2 تو شمع بزم هرکس گشته ای صحبت غنیمت دان که این پروانه هم با گوشه یی تاریک خو دارد

3 حرارت از برای گرمیم بسیار می باید دل چون مومم از سختی جدل با سنگ و رو دارد

4 کدامم مجلس و سامان که می خوردن به یاد آرم چراغ تیره یی دارم که مردن آرزو دارد

1 خمش ز لابه که طبعش مشو شست هنوز شکر بخور مکن شعله سر شکست هنوز

2 تحملی که مزاجش به اعتدال آید میان عفو و غضب در کشاکشست هنوز

3 بر آشنایی طفل من اعتمادی نیست فرشته خوست ولی آسمان و شست هنوز

4 شبی به میکده اش برقع از جمال افتاد قرابه آب فشان جام در غشست هنوز

1 نه فوت صحبت این دوستان غمی دارد نه مرگ مردم این عهد ماتمی دارد

2 میان این همه احباب پرده پوشی نیست دریده پرده ترست آن که محرمی دارد

3 به خوش بیانی هم صحبتان ز جای مرو که پر ز نیش بود هرکه مرهمی دارد

4 به هرزه دفتر امید هرکجا مگشا که مبتلای هوا کار درهمی دارد

1 به اختیار تو در باختم ارادت خویش کنون به لطف تو مستغنیم من درویش

2 نمی توان دل یک ذره بی جراحت یافت ز ابروی تو که تیری خطا نکرد از کیش

3 ز صد هزار یکی با تو ره به سر نبریم تو لاابالی و خودرای و ما صلاح اندیش

4 به غمزه گو به تأمل قیامت انگیزد هنوز می چکدش خون خلقی از سر نیش

1 خوشا کز بس هجوم گریه ام در دامن آویزد سر دست نگارینم نگار از گردن آویزد

2 چنان در دست آویزم به دل گرمی و دمسازی که در هنگام جان بازی به دشمن دشمن آویزد

3 نسازد بوی یوسف دیده یعقوب را روشن اگر عشق زلیخایش نه در پیراهن آویزد

4 مقیم کوی تو بی روی تو با بلبلی ماند که صیادش به ماه دی قفس در گلشن آویزد

1 یارب آن سرو که پرورده ای از اشک منش آفت صرصر بیگانه ببر از چمنش

2 خاتم لعل سلیمانی او باز آورد پیش از آن دم که برد آب و صفا اهرمنش

3 عشق شوریدگیم می طلبد می ترسم که پریشان کند این خواب پریشان ز منش

4 شهر برهم خورد ار باد به زلفش گذرد که کمینگاه صد آشوب بود هر شکنش

1 آن را که برد به مسند راز اول در زاریش کند باز

2 بی رنج فرح نیابد از عشق بی سوز طرب ندارد از ساز

3 پروانه نمی رسد به مطلوب تا بال نیفکند ز پرواز

4 تا شیفته بیان خویشی با تو ننهند در میان راز

1 فارغ تر از دل تو ندیدم دلی دگر ایزد تو را سرشته ز آب و گلی دگر

2 گر مرغ سدره را بکشی مایلی که باز در خاک و خون طپیده شود بسملی دگر

3 هر مشکلی که عاجزی ما بیان کند آسان کنی که پیش نهی مشکلی دگر

4 از آب و گل غرض شجر قامت تو بود عالم نداد بهتر ازین حاصلی دگر

1 ای مطرب جان سوخت دلم پرده دگر گیر یا پرده ازین راز به یک مرتبه برگیر

2 راهی به نوا زن که غم عشق درآید گو شورش و مستی و جوانی ره درگیر

3 راهی که به مطلوب قریب است عزیز است تا سر برود، پای ازین مرحله برگیر

4 اسرار خرابات مغان ساده توان یافت هان ای بط می بلبله پرداخته تر گیر