تو کودکی به بزرگان زبان درازی بس از نظیری غزل 322
1. تو کودکی به بزرگان زبان درازی بس
به صید شیردلان قصد شاهبازی بس
به اختیار تو در باختم ارادت خویش از نظیری غزل 323
1. به اختیار تو در باختم ارادت خویش
کنون به لطف تو مستغنیم من درویش
دهر پرفتنه و شورست ز چشم سیهش از نظیری غزل 324
1. دهر پرفتنه و شورست ز چشم سیهش
داری از چشم بد خلق خدایا نگهش
یارب آن سرو که پرورده ای از اشک منش از نظیری غزل 325
1. یارب آن سرو که پرورده ای از اشک منش
آفت صرصر بیگانه ببر از چمنش
در بغل مصحف و سجاده تقوا بر دوش از نظیری غزل 326
1. در بغل مصحف و سجاده تقوا بر دوش
برد از مدرسه ام مغبچه باده فروش
از خوی کریم تو گنه گشت فراموش از نظیری غزل 327
1. از خوی کریم تو گنه گشت فراموش
شرمنده نماندیم زهی عفو خطاپوش
بزم خالی می شود مطرب خموش از نظیری غزل 328
1. بزم خالی می شود مطرب خموش
ساقیا جامی بده جامی بنوش
داشتم از درد جدایی خروش از نظیری غزل 329
1. داشتم از درد جدایی خروش
دل چو تو را یافت زبان شد خموش
غیرتم بانگ زد که: دور او باش از نظیری غزل 330
1. غیرتم بانگ زد که: دور او باش
عشقم آهسته گفت: باش و مباش
حیاتی در گذر دارم چه پرسی بود و نابودش از نظیری غزل 331
1. حیاتی در گذر دارم چه پرسی بود و نابودش
متاع روی در نقصان چه سامان آید از سودش
از فراق یار ناخشنود خویش از نظیری غزل 332
1. از فراق یار ناخشنود خویش
روی در نابود بینم بود خویش
هرجا که بود روز خوش و روزگار خوش از نظیری غزل 333
1. هرجا که بود روز خوش و روزگار خوش
آمد به این دیار که باد این دیار خوش