کسی به ملک حدوث از قدم نمی‌افتد از نظیری غزل 215
1. کسی به ملک حدوث از قدم نمی‌افتد
که بر گذرگه شادی و غم نمی‌افتد
کمند و دام ما غیر از شکار غم نمی‌گیرد از نظیری غزل 216
1. کمند و دام ما غیر از شکار غم نمی‌گیرد
مگس بر خوان عیش ما به جز ماتم نمی‌گیرد
باده خاص محبت کی به نامحرم رسد از نظیری غزل 217
1. باده خاص محبت کی به نامحرم رسد
محرمان را دوستکانی از قفای هم رسد
شادی عشق تو هنگامه غم برهم زد از نظیری غزل 218
1. شادی عشق تو هنگامه غم برهم زد
شور حسنت نمکی بر جگر آدم زد
دل باهوش دم برون ندهد از نظیری غزل 219
1. دل باهوش دم برون ندهد
چشم با دوست نم برون ندهد
حسن جنبید ز خواب و مژه را برهم زد از نظیری غزل 220
1. حسن جنبید ز خواب و مژه را برهم زد
فتنه برپا شد و نیشی به رگ عالم زد
سازم آن می نمک آلود که بی غم باشد از نظیری غزل 221
1. سازم آن می نمک آلود که بی غم باشد
افگنم مشک در آن حقه که مرهم باشد
رشحه ای از حسن جانان ریختند از نظیری غزل 222
1. رشحه ای از حسن جانان ریختند
بر جهان از عشق طوفان ریختند
نه ز جهدم به کف بخت عنان می‌آید از نظیری غزل 223
1. نه ز جهدم به کف بخت عنان می‌آید
نه به زورم زه دولت به کمان می‌آید
درد و غمت که همچو هما استخوان خورند از نظیری غزل 224
1. درد و غمت که همچو هما استخوان خورند
بر من مبارکند گرم مغز جان خورند
خونم ار بر خاک ریزی نقض پیمان کی شود از نظیری غزل 225
1. خونم ار بر خاک ریزی نقض پیمان کی شود
خاکم ار زین در برون ریزی پریشان کی شود