مجلس چو بر شکست تماشا از نظیری نیشابوری غزل 155
1. مجلس چو بر شکست تماشا به ما رسید
در بزم چون نماند کسی جا به ما رسید
در آشیان ما پر و بال از نظیری نیشابوری غزل 156
1. در آشیان ما پر و بال هما رسید
هرجا رسید سایه دولت ز ما رسید
در به روی عیش تا بستیم از نظیری نیشابوری غزل 157
1. در به روی عیش تا بستیم دیگر وانشد
صد کلید آورد بخت و قفل این در وانشد
آن بخت فتنه جو که تو از نظیری نیشابوری غزل 158
1. آن بخت فتنه جو که تو دیدی به خواب شد
وان دل که بود سخت تر از خاره آب شد
گر تشنه بر سر خم میرم از نظیری نیشابوری غزل 159
1. گر تشنه بر سر خم میرم عجب نباشد
رحمی نمی نمایند تا جان به لب نباشد
چه شور بود؟ که عشقت از نظیری نیشابوری غزل 160
1. چه شور بود؟ که عشقت به من کرامت کرد
که نارسیده قیامت دلم قیامت کرد
ناله را نیست اثر کز از نظیری نیشابوری غزل 161
1. ناله را نیست اثر کز تو شکایت دارد
ورنه ما گرم دعاییم و سرایت دارد
به هوش سیر چمن کن که از نظیری نیشابوری غزل 162
1. به هوش سیر چمن کن که شاهدان مستند
قرابه بر سر ابر بهار بشکستند
نه دل آزاد پای بست شود از نظیری نیشابوری غزل 163
1. نه دل آزاد پای بست شود
نه به پرواز دل ز دست شود
چه خوست کاین دل کافر از نظیری نیشابوری غزل 164
1. چه خوست کاین دل کافر نهاد من دارد
نه مذهب من و نه اعتقاد من دارد
هوس چو دیر کشد شعله از نظیری نیشابوری غزل 165
1. هوس چو دیر کشد شعله در نهاد افتد
به حد عشق رسد میل چون زیاد افتد
هوس پروانه است اما از نظیری نیشابوری غزل 166
1. هوس پروانه است اما به گرد دود می‌گردد
نظر خوبست اما دل غبارآلود می‌گردد