غزلیات در دیوان اشعار نظیری نیشابوری

1 صفا از عقده دل‌هاست آن زلف معقد را بحمدلله که ربطی هست با مطلق مقید را

2 که دادی؟ روح را با جسم الفت گر نگردیدی محمد کاروان سالار ارواح مجرد را

3 به آن حسن و شمایل طرح عشق افکنده شد ورنه نمی‌دادند نقش هستی این لوح زبرجد را

4 به مکتب‌خانه کن مصحف از بر داشت آن روزی که عقل کل نمی‌کرد از الف با فرق ابجد را

1 در خور اگر نییم می لعل فام را ای کاش تر کنند به بویی مشام را

2 بر قدر زخم مرهم لایی نمی دهند زان می که طعم و بوش گزد مغز و کام را

3 بر بام ما دریغ نپایید هفته یی ماهی که او تمام کند ناتمام را

4 کس جذبه ای به کار دل ما نمی کند تا چند سر به حلقه درآریم دام را

1 دل به قرب و بعد ازو مهجور نیست از نظر دورست وز دل دور نیست

2 گرچه زان نورست روشن دیده ها دیده ها را طاقت آن نور نیست

3 شمع مجلس تیغ غیرت آختست نیست یک پروانه کو رنجور نیست

4 عجز واصل شد چو عجب از سر نهاد کبر جز از سرکشی مهجور نیست

1 خواهم این بستان پرغم را به شوری درشکست این قفس تنگست بر مرغ تو بال و پر شکست

2 روزگار از خاطرم چون نیل از رخسار شست آسمان بر آتشم چون عود در مجمر شکست

3 پای از پیش آمد و کارم ز پس دامن گرفت دست در اندیشه یارم به زیر سر شکست

4 طعم شکر داد عشق ار در گلو کافور ریخت تلخی می داد غم ور شیرم از شکر شکست

1 کردم ز شکوه منع دل زار خویش را انداختم به روز جزا کار خویش را

2 وقت نظاره بت پرهیزکار خوش شویم به گریه دیده خون بار خویش را

3 جرم منست پیش تو گر قدر من کم است خود کرده ام پسند خریدار خویش را

4 صد مشتریست جنس دلم را چو آفتاب من گرم می کنم به تو بازار خویش را

1 طاعت ما نیست غیر از ورزش پندار ما هست استغفار ما محتاج استغفار ما

2 هر گشادی کز سوی ما شد گره بر کار زد قطع ها کردیم اما شد همه زنار ما

3 از نخستین جلوه قد دلبری افراشت حسن از نگاه اول افتاد این گره در کار ما

4 شوق، صدمنصور کشت و عشق صدیوسف فروخت بوالعجب هنگامه ها گرمست در بازار ما

1 نظر به ظاهر و صیاد در خفا خفتست اجل رسیده چه داند بلا کجا خفتست

2 کجا ز فتنه آن چشم نیم باز رهیم که فتنه خاسته از خواب و پای ما خفتست

3 کسی به قلب شبم ترکتاز می آرد که بر فراش قصب پای در حنا خفتست

4 شمیم مهر ز باغ وفا نمی آید به هر چمن که تو نشکفته یی صبا خفتست

1 گشت دوزخ شرری ز آتش سودایش ریخت شد قیامت قدری فتنه زبالایش ریخت

2 هرکه را زلف جوی مشک به پیمانه فکند خنده مشتی نمک سوده به صهبایسش ریخت

3 حسن در پرده نهان بود که نقد دو جهان عشق از کیسه به دل گرمی سودایش ریخت

4 کام از آن یافت زلیخا که چو یوسف را دید اول اسباب تعلق همه در پایش ریخت

1 آن که بر ما رقم کین زده از کینه ما نقش خود دیده در آیننه ز آیینه ما

2 عید و نوروز بود مکتب ما را هر روز به محبت گذرد شنبه و آدینه ما

3 محضر سلطنت عشق اگر بخوانند خاتم و سکه برآرند ز گنجینه ما

4 خورده دل زخمی از آن غمزه که نتوانی دوخت تو که صد بار فزون دوخته یی سینه ما

1 به غیر از رنگ و بویی نیست این عشق مجازی را عطا کن لذت طعم حقیقت عشق‌بازی را

2 عزیزان را فدا کردم سر و سامان هبا کردم نیرزم گوشه چشمی بنازم بی‌نیازی را

3 عبارت کوته و دل تنگ و خاصان ملک زیبا چه داند مرد صحرایی طریق کارسازی را

4 کسی تفسیر رمز عاشق و معشوق کی داند به جز مکی نمی‌داند لغت‌های حجازی را