غزلیات نیر تبریزی

1 خیز تا معتکف خانۀ خمار شویم سر به پیشش بسپاریم و سبکبار شویم

2 زلف ساقی بکف آریم و ببانک و دف و چنگ مست از خانه سوی کوچه و بازار شویم

3 دمبدم با رخ افروخته از آتش می همچو طاووس پی جلوه و رفتار شویم

4 شحنه گر خرقه و دستار به یغما ببرد گو ببر چند خر خرقه و دستار شویم

1 هر دم از یاد تو با چشم جدا گریم و مویم که بسر وقت تو چشمی است جدا هر سر مویم

2 اشک رنگین نه بخود میرود از دیده برویم سجده بر روی بتی دارم و خونست وضویم

3 بچه سوگند خورم کز تو سر خویش ندارم بسر موی تو سوگند که سرگشتۀ اویم

4 نشئه می همه غم زاید و اندوه و ملالت می فروشان اگر از خاک بسازند سبویم

1 چه بود با سر زلف تو کار جان بسر آید زتار او کسلد رشت وجان بدر آید

2 سپر به پیش سپارد از این ستاره زمین را گر آسمان همه با آفتاب و با قمر آید

3 بیا به بین که چه حال است از انتظار تو ما را نه جان ز تن بدر آید نه قاصدی ز در آید

4 گر از نظر فکند تیره غمزه ام چه ملامت دگر نمانده نشانی ز من که در نظر آید

1 ساقی مجلس گشود زلف سمن سود مجلسیان پر کنید دامن مقصود

2 حسن تو روز رخ ایاز سیه کرد مژده برای باد صبحگاه بمعمود

3 چشم زلیخا گر اینجمال به بند یوسف خود را دهد بدرهم معدود

4 دوست چو با ماست ساز عیش تمام است بیهده مطرب مساز زمزمۀ عود

1 گر مساعد شود آن طرۀ عنبر شکنم چندگاهی ز جنون رخت بصحرا فکنم

2 باش یکدم که کنم پیرهن شوق قبا ایکمانکش که زنی ناوک مژگان بتنم

3 خار راهیست که اندر طلبت رفته بپا هر سو موی که سر داده برون از بدنم

4 ز تماشای منگر حسد آید بجمال پرده بردار که من بی خبر از خویشتنم

1 سوزنده آتشی که شود پخته خام از او جام می است خواجه بکن پر مشام از او

2 آسایشت هواست گر از صبح و شام دهر خالی مدار بزم بهر صبح و شام از او

3 نام اربترک باده پرستی است می بیار هی تا رود بباد مرا خواجه نام از او

4 ساقی اگر برشوه دهی بوسۀ بشیخ فتوی توان گرفت بشرب مدام از او

1 رنجه مباش از دل از تو در گله باشد مرغ گرفتار تنگ حوصله باشد

2 یکسره دل خون شود ز دیده بریزد به که گرفتار یار ده دله باشد

3 از تو نرنجم گرم ز بوسه کشی سر کشمکشی رسم هر معامله باشد

4 خال بزلفش چنان خزیده که گوئی دزد شبی در کمین قافله باشد

1 ز تاب زلف تو نارسته خط دمید آخر بغیر روز سیاه از تو دل ندید آخر

2 فلک بر ابروی من خم نداد و غمزۀ تو بیک اشاره کمان مرا کشید آخر

3 دلم ز شوق دهانش میان خون میگشت بنقد بوسه لبش خون من خرید آخر

4 قدیکه سر بسر آن خم نکرد در همه عمر بپای بوس سهی قامتی خمید آخر

1 شانه هر دم که بر آن کاکل مشکین گذرد وه چه گویم که چه‌ها بر دل خونین گذرد

2 کاش یکسر هم بر چشم من آید ز خطا هر خدنگی که از آن ابروی پر چین گذرد

3 ایندل و این تو که دست از سر خود بردارد شه چو در کلبۀ رستائی مسکین گذرد

4 منعم از عشق جوانان مکن ایناصح پیر بس قبیح است که پیری کهن از دین گذرد

1 خم ابروی تو تا با مژه پیوست به هم داد چین تا به ختا تیر و کمان دست به هم

2 این همه خون دل خلق دلیرانه مریز عاقبت سیل شود قطره چو پیوست به هم

3 نیست در ملک دل امروز به جز دست تو دست که سر زلف تودست همه را بست به هم

4 چشمت از فتنه نیاساید و آخر ترسم که جهان را زند این ترک سیه‌مست به هم