غزلیات نیر تبریزی

1 هر دم از یاد تو با چشم جدا گریم و مویم که بسر وقت تو چشمی است جدا هر سر مویم

2 اشک رنگین نه بخود میرود از دیده برویم سجده بر روی بتی دارم و خونست وضویم

3 بچه سوگند خورم کز تو سر خویش ندارم بسر موی تو سوگند که سرگشتۀ اویم

4 نشئه می همه غم زاید و اندوه و ملالت می فروشان اگر از خاک بسازند سبویم

1 با تو نخواهم رخ حور ای صنم عقل نبازم ز قصور ای صنم

2 دوری تو دوزخ و وصلت بهشت عشق تو غوغای نشور ای صنم

3 شرم مدار از من و غایب مشو با تو مرا نیست حضور ای صنم

4 پنجۀ زور آور تقوی شکست مستی چشمت ز فتور ای صنم

1 گر مساعد شود آن طرۀ عنبر شکنم چندگاهی ز جنون رخت بصحرا فکنم

2 باش یکدم که کنم پیرهن شوق قبا ایکمانکش که زنی ناوک مژگان بتنم

3 خار راهیست که اندر طلبت رفته بپا هر سو موی که سر داده برون از بدنم

4 ز تماشای منگر حسد آید بجمال پرده بردار که من بی خبر از خویشتنم

1 خم ابروی تو تا با مژه پیوست به هم داد چین تا به ختا تیر و کمان دست به هم

2 این همه خون دل خلق دلیرانه مریز عاقبت سیل شود قطره چو پیوست به هم

3 نیست در ملک دل امروز به جز دست تو دست که سر زلف تودست همه را بست به هم

4 چشمت از فتنه نیاساید و آخر ترسم که جهان را زند این ترک سیه‌مست به هم

1 که برگذشت که خون میرود ز چشم ترم چه شعله بود که از پا گرفت تا بسرم

2 سزای من که نپرداختم ز دانه بدام بکش بخون دل ایسنگ عشق بال و پرم

3 دگر معامله با کس نماند جز تو مرا بیا بیا که چو دردم یکیست غم نخورم

4 بلانگر که بچل سالگی چو کودک خرد حلاوت لب شوخی فریفت با شکرم

1 بپای دار کشد محتسب ز میکده مستم خدا کند که نگردد رهاقرا به زدستم

2 ز چشم سرخوش ساقی رهین عهد الستم که تا بحشر نبینند جز پیاله بدستم

3 برغم زاهد مسجد که زد بسنک سبویم هزار توبه ز می کردم و دوباره شکستم

4 صبا بگو بکماندار من که ساعد سیمین مدار رنجه که من صیدپای رفته بشستم

1 می بنالم که بسر وقت رسد صیادم نه من از تنگی دام است که در فریادم

2 سیر شد زینچمن سبز دل ناشادم کاش میکرد بخود روی قفس صیادم

3 تیر کز شست بشد باز نیاید بکمان پند پیران چکنم من که دل از کف دادم

4 کشت دور فلک از منت تعمیر مرا خنک آنروز که سیلی برد از بنیادم

1 خیز تا معتکف خانه خمار شویم سر به پیشش بسپاریم و سبکبار شویم

2 زلف ساقی بکف آریم و ببانگ دف و چنگ مست از خانه سوی کوچه و بازار شویم

3 دمبدم با رخ افروخته از آتش می همچو طاوس پی جلوه و رفتار شویم

4 شحنه گر خرقه و دستار به یغما ببرد گو ببر چند خر خرقه و دستار شویم

1 زنی چو آتش می ساقیا بخر من هوشم چنان بزن که بمحشر برند دوش بدوشم

2 برو فقیه فریبم مده بوعدۀ فردا مرا صبوح چه حاجت چو مست باده دوشم

3 نه از حشیق چو صوفی در اهتمام عروجم نه از دوگانه چو زاهد در انتظار سروشم

4 رهین عهد لبی دلکشم که تا لب کوثر لب پیاله نبوسم می دو ساله بنوشم

1 بسرم فتاده شوری که ز خود خبر ندارم برو از سر من ای سر که هوای سر ندارم

2 همه خون خورم که اینغم بدلی دگر کند جا بجز اینغم ایمن الله که غم دگر ندارم

3 صنم شکر فروشم بدهان نهفته شکر همه گویدم بتلخی که برو شکر ندارم

4 سحریست هر شبی راز قفا بلی دریغا که من از فراقت امشب دگر آنسحر ندارم