بخطا میرمد آن نرگس فتان از نیر تبریزی غزل 121
1. بخطا میرمد آن نرگس فتان از من
که بیک غمزه توان برد دل آسان از من
بگذار تا بماند چشمم برهگذاران از نیر تبریزی غزل 122
1. بگذار تا بماند چشمم برهگذاران
پاداش آنکه نشناخت قدر وصال یاران
عمر این گردش ایام چه خواهد از نیر تبریزی غزل 123
1. عمر این گردش ایام چه خواهد بودن
گر همه زهر بود کام چه خواهد بودن
دلا گر گوهر مقصود خواهی از نیر تبریزی غزل 124
1. دلا گر گوهر مقصود خواهی دیده دریا کن
ز فیض دانۀ اشگ آستین پر درّ لالا کن
من و وصال تو از خواب عجب خیالست از نیر تبریزی غزل 125
1. من و وصال تو از خواب عجب خیالست این
ولی خیال تو و خواب من محالست این
چند بیهوده دلا اینهمه افغان از نیر تبریزی غزل 126
1. چند بیهوده دلا اینهمه افغان از من
رخ ز من اشک ز من دیدۀ گریان از من
ایکه با لشگر مژگان دراز از نیر تبریزی غزل 127
1. ایکه با لشگر مژگان دراز آمده‌ای
دل که تاراج تو شد بهر چه باز آمده‌ای
بر جو فلک ز شعلۀ آهم کرانه‌ای از نیر تبریزی غزل 128
1. بر جو فلک ز شعلۀ آهم کرانه‌ای
ترسم فتد به خرمن ماهت زبانه‌ای
طوقی ز خط بدور زنخدان کشیده‌ای از نیر تبریزی غزل 129
1. طوقی ز خط بدور زنخدان کشیده‌ای
بر دور مهر و مه خط بطلان کشیده‌ای
سخت ای لعبت شیرین همه جا از نیر تبریزی غزل 130
1. سخت ای لعبت شیرین همه جا رو شده‌ای
عهد دیرینه نپای و گله نشنو شده‌ای
از هر طرف که پای به پیچم ز از نیر تبریزی غزل 131
1. از هر طرف که پای به پیچم ز کوی تو
دل میکشد ز جانب دیگر بسوی تو
سوزنده آتشی که شود پخته از نیر تبریزی غزل 132
1. سوزنده آتشی که شود پخته خام از او
جام می است خواجه بکن پر مشام از او