زنی چو آتش می ساقیا بخر من از نیر تبریزی غزل 109
1. زنی چو آتش می ساقیا بخر من هوشم
چنان بزن که بمحشر برند دوش بدوشم
بسرم فتاده شوری که ز خود از نیر تبریزی غزل 110
1. بسرم فتاده شوری که ز خود خبر ندارم
برو از سر من ای سر که هوای سر ندارم
دل به دریا زدن از چشم تر آموخته‌ام از نیر تبریزی غزل 111
1. دل به دریا زدن از چشم تر آموخته‌ام
چه هنرها که ز فیض نظر آموخته‌ام
دل گسست از من و با چشم تو پیوست از نیر تبریزی غزل 112
1. دل گسست از من و با چشم تو پیوست به هم
دشمن و دوست به خونم شد و همدست به هم
سر گران تا کی ز من ساقی بده از نیر تبریزی غزل 113
1. سر گران تا کی ز من ساقی بده رطلی گرانم
کز سبک مغزی ز پای افکند دور آسمانم
عهدها شد که نکردی بنگاهی از نیر تبریزی غزل 114
1. عهدها شد که نکردی بنگاهی شادم
سست عهدا مگر از چشم تو باز افتادم
من ای حریف نه مرد شراب گلگونم از نیر تبریزی غزل 115
1. من ای حریف نه مرد شراب گلگونم
بشاد کامی غم جام پر کن از خونم
خونشد دل از علایق ناسوت از نیر تبریزی غزل 116
1. خونشد دل از علایق ناسوت کثرتم
ساقی بگردش آی بده جام وحدتم
ای صنم کز چشم کافر کیش بردی از نیر تبریزی غزل 117
1. ای صنم کز چشم کافر کیش بردی دین من
برخی سحرت که بستی چشم عالم بین من
ای غلام بر سیمین تو زرین از نیر تبریزی غزل 118
1. ای غلام بر سیمین تو زرین کمران
خاکسار کف پای تو سر تا جوران
ساقی کناف بوالهوسان از از نیر تبریزی غزل 119
1. ساقی کناف بوالهوسان از پیاله کن
کار مر ابدان لب میگون حواله کن
ای ساقی جان آبی بر آتشم از از نیر تبریزی غزل 120
1. ای ساقی جان آبی بر آتشم از می زن
چنگی بکف آر چنگ نائی تو هم آن نی زن