نیر تبریزی

مهل آنروی که از پرده پدیدار آید

دام نرچین که دگر نیست دلی در همه شهر

زبر خویش ترانم که مگس از سرقند

قامتت کرد قیامی و قیامت برخواست

عقد بر جبهه میفکن که طبیبان نکند

علم الله نبرد نام سلامت بزبان

ایدل غمزده خوابی که شب از نیمه گذشت

ایطبیب از سر نیرّ بسلامت بگذر

ایقدت سرو اگر سرو برفتار آید

زلف ار برد یغما دل شهری چه عجب

گردو صدناو کم آید ز تو بر سینۀ ریش

دم جان بخش مسیحاست سحر خیز انرا

یا رب آنخال که ما را شد از او روز سیاه

آنکه بیمار غمت کرد ز دوری نیّر