دودی ز آهم ار بدرون نی اوفتد از نیر تبریزی غزل 49
1. دودی ز آهم ار بدرون نی اوفتد
آتش بخشک و تر ز صدای وی اوفتد
خون من جای می ار خورد لبش نوشش از نیر تبریزی غزل 50
1. خون من جای می ار خورد لبش نوشش باد
لیک عهد لبش امید که در گوشش باد
نسزد چنین جمالی بحجاب ناز از نیر تبریزی غزل 51
1. نسزد چنین جمالی بحجاب ناز باشد
در دولتست بگذار همشه باز باشد
ساقی مجلس گشود زلف سمن سود از نیر تبریزی غزل 52
1. ساقی مجلس گشود زلف سمن سود
مجلسیان پر کنید دامن مقصود
رنجه مباش از دل از تو در گله از نیر تبریزی غزل 53
1. رنجه مباش از دل از تو در گله باشد
مرغ گرفتار تنگ حوصله باشد
ترک چشمت چو کمین از پی نخجیر از نیر تبریزی غزل 54
1. ترک چشمت چو کمین از پی نخجیر کند
شیوۀ هر نگهش کار دو صد تیر کند
مرغی شکسته درخور تبر ستم از نیر تبریزی غزل 55
1. مرغی شکسته درخور تبر ستم نبود
گیرم مقیم زلف تو صید حرم نبود
یاد موی توام از دیده به در از نیر تبریزی غزل 56
1. یاد موی توام از دیده به در می‌نرود
خط محویست که از روی قمر می‌نرود
زلف بملک حسن بسر تا کله نهاد از نیر تبریزی غزل 57
1. زلف بملک حسن بسر تا کله نهاد
برداشت پای نخوت و بر فرق مه نهاد
نظرم دوش بدیدار مهی زیبا از نیر تبریزی غزل 58
1. نظرم دوش بدیدار مهی زیبا بود
شب تاریک مرا روز جهان آرا بود
خیل خیال تست که بر چشم ما رود از نیر تبریزی غزل 59
1. خیل خیال تست که بر چشم ما رود
یا تخت جم که بر سر مور از هوا رود
مهل آنروی که از پرده پدیدار از نیر تبریزی غزل 60
1. مهل آنروی که از پرده پدیدار آید
ترسم از چشم بد خلق به آزار آید