غزلیات نیر تبریزی

1 هر شکاری شود از جنگل شهباز گرفت جز دو چشمت که دل از وی نتوان باز گرفت

2 زشبیخون سر زلف بهم نازده چشم سر راهم سپه غمزه غماز گرفت

3 مشکن ایدوست دلم را که دگر ناید باز مرغ وحشی جو ز دامی ره پرواز گرفت

4 چشم الفت دگر ایهوش مدار از سر من خوابگاهی که تو دیدی حشم ناز گرفت

1 چند عمر اندر پی آب سکندر بگذرد بگذر از ظلمات تن تا آبت از سر بگذرد

2 باد کبر از سر بنه کاین سر چو سر در خاک کرد باد های مشکبو بر وی مکرر بگذرد

3 برد نقد عمر نرّاد سپهرت پاک تو هی بگردان طاس تا دادت زششدر بگذرد

4 چنبر گیتی ترا از خار و خس پرویز نی است دانه پاک آنگه شود از چشم چنبر بگذرد

1 مده بباد سر زلف عنبر آسارا روا مدار پریشانی دل ما را

2 ببند دیده چو مجنون زهرچه جز رخ دوست اگر مطالعه خواهی جمال لیلی را

3 چه جای ضعف من ناتوان که قوت عشق زآسمان بزمین آورد مسیحا را

4 گذشت وعده وصل ایصبا ببین بخدا که برکشید بدام آنغزال رعنا را

1 زد ننگ عشق کوس ملامت به نام ما ای پیک غم ببر به سلامت سلام ما

2 ساقی غم و جهان خم و دل جام و باده خون جم را خبر دهید ز بزم مدام ما

3 چون دور چشم یار به کام است باک نیست گو دور روزگار نباشد به کام ما

4 رنگ ریا نبرد ز سجاده آب نیل کو آتشی که پخته کند زهد خام ما

1 صنما زخم دل از چاره اغیار گذشت زلف بگشا که دگر کار دل از کار گذشت

2 ایصبا با مه ما گوی که بیمار غمت بی تو بیزار شد از زندگی زار گذشت

3 در دلم بود که اظهار کنم حالت عشق دید در آئینه و کارز اظهار گذشت

4 باغبانا دگرم جانب گلزار مخوان آن تنعم که تو دیدی همه با یار گذشت

1 آنرا که بپای تو سهی سرو سری نیست پیداست کش از عالم بالا خبری نیست

2 شور لب شیرین تو در مشرب زاهد جستیم از اینواقعه دروی اثری نیست

3 هر بقعه نه طور است و شجر نخله موسی عرفان متن این زمزمه در هر شجری نیست

4 تا جوهر آئینه در آتش نشود صاف سنگیست که در وی اثر جلوه گری نیست

1 جانا حیوه من زلب می پرست تست بندم بپا مبند که جانم بدست تست

2 سوگند بر لب تو که در خطه خطا گر فته فتد همه از چشم مست تست

3 ایشوخ دلنشین تو ندانم چه فتنه کاشوب کشور دل ما از نشست تست

4 اینجان ما و این تو که کوه ارسپر کنم تیر از نشان بدر رود از شست شست تست

1 چند برد زاهد انتظار قیامت گو ز قیامت گذشت جلوه قامت

2 دل زقیامت براستی نتوان کند گو بسر ما رود هزار قیامت

3 بست نگاه تو چشم عارف و عامی سحر بتابید بر فنون کرامت

4 دل چه سلامت بدور چشم تو بیند ایخم ابرو سر تو باد سلامت

1 چند دربند کشم ایندل هر جائی را بیش از این صبر نباشد سر سودائی را

2 غمت آنروز که در کلبه دل بار انداخت بادب عذر نهادیم شکیبائی را

3 مصحف روی تو با اینخط زیبا چه عجب گر خط نسخ کشد دفتر زیبائی را

4 ناصحم گفت که چاهست در اینره هشدار بست دیدار تو ام دیده بینائی را

1 خبر ما که برد باز بدان لعبت مست کاندران حقه که سرّیکه نهفتیم شکست

2 که بمژگان سپرد غمزه و گهگاه بزلف سر سربسته ما بین که رود دست بدست

3 قاتلم زحمت یک تیرنگه بیش نداد ترک بیمار کمانکش نگر و قوت شست

4 ساقیا پر شده پیمانه ام از درد خمار باده گر صاف و اگر در دیده هرچه که هست