فرامرزنامه سرایندهٔ فرامرزنامه

1 دگر گفت کای نوجوان برهمن بپرسم یکی داستان کهن

2 شنیدی همه خانه سال خورد درستی فتاده همه زرد زرد

3 ده ودو دریچه در این کنگره از این در بدان در درش در شده

4 ازین در بدان در دواند درست نگردد زتک دایما هیچ سست

1 چنین داد پاسخ شه نیمروز در شست کافی و زرد است روز

2 ده و دو دریچه در او جست نیز ازین در بدین در خرد جست نیز

3 نیارد برون رفتن از آسمان چو بشنید زو این سخن بدگمان

4 سرافکند و خیره شد از گفتگوی از آن کان نبد این سخن جفت اوی

1 دگر باره گفت ای جهان سخن جوانی به سال و به دانش کهن

2 درختی کجا چارگوهر در اوست همه مغز او نغز بینی و پوست

3 یکی ساق فرقش هزاران هزار سیاه و سفید ونقب شش هزار

4 یکی شاخ او زرد ودیگر کبود به من پیرمرد این سخن ها نمود

1 فرامرز گفت این درخت آدمیست همین چار گوهر تو را همدمیست

2 هم از آتش وآب و وز باد و خاک درختی بدین گونه رستست پاک

3 همه شاخ او رنگ رنگست نیز چو تازی و ترکی و زنگست نیز

4 چو رومی چو کشمیری و دلبر است گر ایزد پرست است گر بت پرست

1 یکی عقد گوهر بخواهم گشود تو را داستانی بخواهم نمود

2 بگویی که از گنبد تیزگرد که بربست این فرش بنیادکرد؟

3 نخستین چه بوده است چو گیتی نبود که این قرص خورشید روشن نمود؟

4 بدین سان شب وروز پیدا که کرد فلک با ستاره هویدا که کرد؟

1 به یاد آمد و پیر دیرینه گفت که سریست کین را نیارم نهفت

2 نخستین چنان دان که اشیا نه بود شب وروز واین شیب و بالا نه بود

3 منور یکایک خداوند بود که بی یارو بی مثل و مانند بود

4 به قدرت برآورد فرش و سما شب وروز و خورشید فرمانروا

1 فرامرز چون کرد آنجا درنگ نویسنده ای خواند با فر وهنگ

2 بفرمود تا نامه ای دلپذیر پر از پند و اندرز و با دار وگیر

3 نویسد به نزدیک آن نامور زکارش دهد آگهی سربه سر

4 نویسنده چون کرد آهنگ نی نخستین سرش را ببرید وپی

1 تو را میهمانی کنم گرز وتیغ به تو تیر بارم چو باران زمیغ

2 چو کاهو از آن جایگه گشت باز به تیزی بپیمود راه دراز

3 طورگ دلاور برآراست کار سپه را به هامون کشید از حصار

4 همان ساز وآیین ابا بوق وکوس برون برد و شد دشت چون آبنوس

1 برون شد از آن لشکر بی شمار پسندیده گردان ده و دو هزار

2 ابا آلت رزم و ساز نبرد دلاور سواران پیکار کرد

3 بدیشان چنین گفت بی ره روید به تندی سوی راه کوته روید

4 که ناگاه خود را بدیشان زنید دل ودیده دشمنان برکنید

1 طورگ آن زمان نامه از درد وتاب نبشت او به نزدیک افراسیاب

2 نخست آفرین کرد بر کردگار خداوند پیروز و پروردگار

3 ازو باد بر شاه تور آفرین خداوند ماچین و توران زمین

4 دگرگفت کآمد ز ایران زمین سپاهی پر از خشم و اندوهگین