سپهبد از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 105
1. سپهبد چو از کوه،لشکر کشید
شب تیره،ابر سیه بردرید
سپیده از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 106
1. سپیده چو از باختر زد درفش
چوکافور شد روی چرخ بنفش
بفرمود از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 107
1. بفرمود شیر ژیان تا دبیر
بیاورد بر خامه مشک وعبیر
چو خورشید از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 108
1. چو خورشید بر چرخ گشت آشکار
جهان کرد روشن به رنگ بهار
چه خورشید از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 109
1. چه خورشید با تیغ و زرین سپر
نشست از بر تخت و دیهیم زر
مهارک از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 110
1. مهارک چو تیره شب اندر رسید
زگردان هندی سواری ندید
سپه از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 111
1. سپه را برانگیخت شیروی گرد
برایشان هم از گرد ره حمله برد
در آن از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 112
1. در آن روز شیرو چو شیرژیان
به رزم اندرون بود با هندوان
مهارک از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 113
1. مهارک چو دید آن سپاه نبرد
گریزا شد آهنگ دروازه کرد
به نامه از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 114
1. به نامه درون سر به سر یاد کرد
ز رزم و ز پرخاش روز نبرد
یکی از سرایندهٔ فرامرزنامه فرامرزنامه 115
1. یکی پاسخ نامه فرمود شاه
نخستین که بنوشت بر نیکخواه