بگفت و برانگیخت شبرنگ را از فرازنامه فرامرزنامه 139
1. بگفت و برانگیخت شبرنگ را
برافراخت یال وکئی چنگ را
چو چندی ببودند و خوردند شاد از فرازنامه فرامرزنامه 140
1. چو چندی ببودند و خوردند شاد
گو نامور گرد فرخ نژاد
دگر روز چون خسرو آسمان از فرازنامه فرامرزنامه 141
1. دگر روز چون خسرو آسمان
برآمد زگردون سپیده دمان
چو یک هفته بنشست در پیشگاه از فرازنامه فرامرزنامه 142
1. چو یک هفته بنشست در پیشگاه
سپهبد چنین گفت با پادشاه
چوآمد از آن مرز و کشور به در از فرازنامه فرامرزنامه 143
1. چوآمد از آن مرز و کشور به در
عنان کرد پیچان سوی باختر
ببندد دری کردگار جهان از فرازنامه فرامرزنامه 144
1. ببندد دری کردگار جهان
که بگشایدت صد در اندر نهان
بیاورد پس مهتر تیز ویر از فرازنامه فرامرزنامه 145
1. بیاورد پس مهتر تیز ویر
از آن پر و لختی به پیکان تیر
سپه را همه گرد کردو برفت از فرازنامه فرامرزنامه 146
1. سپه را همه گرد کردو برفت
ره باختر را بسیچید تفت
درآن جایگه رفت بر تیغ کوه از فرازنامه فرامرزنامه 147
1. درآن جایگه رفت بر تیغ کوه
ابا نامداران ایران گروه
به دو مه بیامد سوی باختر از فرازنامه فرامرزنامه 148
1. به دو مه بیامد سوی باختر
بدید آن بر و بوم با زیب و فر
بگفت این و هم در زمان برنشست از فرازنامه فرامرزنامه 149
1. بگفت این و هم در زمان برنشست
به کینه نهاد از بر تیغ،دست