از کین بت‌پرستان در هند و چین و ماچین از قبادیانی قصیده 197
1. از کین بت‌پرستان در هند و چین و ماچین
پر درد گشت جانت رخ زرد و روی پر چین
مکر و حسد را ز دل آوار کن از قبادیانی قصیده 198
1. مکر و حسد را ز دل آوار کن
وین تن خفته‌ت را بیدار کن
ای افسر کوه و چرخ را جوشن از قبادیانی قصیده 199
1. ای افسر کوه و چرخ را جوشن
خود تیره به روی و فعل تو روشن
چرخ گردنده و اجرام و چهار ارکان از قبادیانی قصیده 200
1. چرخ گردنده و اجرام و چهار ارکان
کان جان است، چنین باشد جان را کان
چیست آن لشکر فریشتگان از قبادیانی قصیده 201
1. چیست آن لشکر فریشتگان
که بیایند از آسمان پران
جوانی شد، او را فراموش کن از قبادیانی قصیده 202
1. جوانی شد، او را فراموش کن
سر ناتوانی در آگوش کن
ای مر تورا گرفته بت خوش زبان زبون، از قبادیانی قصیده 203
1. ای مر تورا گرفته بت خوش زبان زبون،
تو خوش بدو سپرده دل مهربان ربون
از بهر چه، ای پیر هشیوار هنربین، از قبادیانی قصیده 204
1. از بهر چه، ای پیر هشیوار هنربین،
بر اسپ هوا کرد دلت بار دگر زین؟
فریاد به لااله الا هو از قبادیانی قصیده 205
1. فریاد به لااله الا هو
زین بی‌معنی زمانهٔ بدخو
چون فروماندی ز بد کردار خویش از قبادیانی قصیده 206
1. چون فروماندی ز بد کردار خویش
پارسا گشتی کنون و نیک خو
ایا گشته غره به مکر زمانه از قبادیانی قصیده 207
1. ایا گشته غره به مکر زمانه
ز مکرش به دل گشتی آگاه یا نه
گرگ آمده است گرسنه و دشت پر بره از قبادیانی قصیده 208
1. گرگ آمده است گرسنه و دشت پر بره
افتاده در رمه، رمه رفته به شب چره