جهان دامگاهی است بس پر چنه از قبادیانی قصیده 220
1. جهان دامگاهی است بس پر چنه
طمع در چنهٔ او مدار از بنه
تا کی خوری دریغ ز برنائی؟ از قبادیانی قصیده 221
1. تا کی خوری دریغ ز برنائی؟
زین چاه آرزو ز چه برنائی؟
چو رسم جهان جهان پیش بینی از قبادیانی قصیده 222
1. چو رسم جهان جهان پیش بینی
حذر کن ز بدهاش اگر پیش‌بینی
گر نخواهی ای پسر تا خویشتن مجنون کنی از قبادیانی قصیده 223
1. گر نخواهی ای پسر تا خویشتن مجنون کنی
پشت پیش این و آن پس چون همی چون نون کنی؟
ای کرده سرت خو به بی‌فساری از قبادیانی قصیده 224
1. ای کرده سرت خو به بی‌فساری
تا کی بود این جهل و بادساری؟
ای آنکه ندیم باده و جامی از قبادیانی قصیده 225
1. ای آنکه ندیم باده و جامی
تا عمر مگر برین بفرجامی
ای آنکه به تن ز ارزوی مال چو نالی از قبادیانی قصیده 226
1. ای آنکه به تن ز ارزوی مال چو نالی
از من چو ستم خود کنی از بهر چه نالی؟
گشتن این گنبد نیلوفری از قبادیانی قصیده 227
1. گشتن این گنبد نیلوفری
گر نه همی خواهد گشت اسپری
ای عورت کفر و عیب نادانی از قبادیانی قصیده 228
1. ای عورت کفر و عیب نادانی
پوشیده به جامهٔ مسلمانی
کارو کردار تو ای گنبد زنگاری از قبادیانی قصیده 229
1. کارو کردار تو ای گنبد زنگاری
نه همی بینم جز مکرو ستم‌گاری
سفله جهانا چو گرد گرد بنائی از قبادیانی قصیده 230
1. سفله جهانا چو گرد گرد بنائی
هم بسر آئی اگر چه دیر بپائی
ای گشت زمان زمن چه می‌خواهی؟ از قبادیانی قصیده 231
1. ای گشت زمان زمن چه می‌خواهی؟
نیزم مفروش زرق و روباهی