جهان دامگاهی از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 220
1. جهان دامگاهی است بس پر چنه
طمع در چنهٔ او مدار از بنه
تا کی خوری دریغ از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 221
1. تا کی خوری دریغ ز برنائی؟
زین چاه آرزو ز چه برنائی؟
چو رسم جهان جهان از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 222
1. چو رسم جهان جهان پیش بینی
حذر کن ز بدهاش اگر پیش‌بینی
گر نخواهی ای از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 223
1. گر نخواهی ای پسر تا خویشتن مجنون کنی
پشت پیش این و آن پس چون همی چون نون کنی؟
ای کرده سرت خو از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 224
1. ای کرده سرت خو به بی‌فساری
تا کی بود این جهل و بادساری؟
ای آنکه ندیم از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 225
1. ای آنکه ندیم باده و جامی
تا عمر مگر برین بفرجامی
ای آنکه به تن از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 226
1. ای آنکه به تن ز ارزوی مال چو نالی
از من چو ستم خود کنی از بهر چه نالی؟
گشتن این گنبد از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 227
1. گشتن این گنبد نیلوفری
گر نه همی خواهد گشت اسپری
ای عورت کفر و از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 228
1. ای عورت کفر و عیب نادانی
پوشیده به جامهٔ مسلمانی
کارو کردار تو از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 229
1. کارو کردار تو ای گنبد زنگاری
نه همی بینم جز مکرو ستم‌گاری
سفله جهانا چو از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 230
1. سفله جهانا چو گرد گرد بنائی
هم بسر آئی اگر چه دیر بپائی
ای گشت زمان زمن از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 231
1. ای گشت زمان زمن چه می‌خواهی؟
نیزم مفروش زرق و روباهی