شهریارنامه عثمان مختاری

1 چو زین باغ طاووس زرین پر برون شد به شام از حد باختر

2 غزالان مشکین به باغ آمدند همه چشمها چون چراغ آمدند

3 سه لشکر برابر فرود آمدند برآمد خروش طلایه بلند

4 بفرمود ارژنگ تا تخت زر نهادند و گردان پرخواشجوز

1 چنین گفت ارژنگ با نامور که این جام و آئینه را در نگر

2 که تا هریک از این دو صنعت بود وزین هر دو بسیار حکمت بود

3 مر این جام را جام انجم نمای بخواند خردمند مشکل گشای

4 مرآینه آینه حکمت است دو حکمت درو کرده ار صنعت است

1 دلیران ببستند ساز نبرد برآمد براین چرخ گردنده گرد

2 جهان شد بکردار روی عروس برآمد ز هر سوی آوای کوس

3 خروش ستوران ثریا گذشت شد از نیل چون کوه و صحرا گذشت

4 که امروز بازار رزمست گرم سر سروان زیر ترکست نرم

1 به قلب اندرون شاه در پیش پیل جهان بود گوئی چه دریای نیل

2 دم نای مغز سران میسترد نفس در گلوی اجل می شمرد

3 وزین روی هیتال (شه) بسته صف نشست از بر فیل گرزی بکف

4 ز یکسو دلیری کند زردپوش سپه را بیاراست چون شیر زوش

1 به شنگاوه گفت ای ستمکاره مرد برآرم هم اکنون ز جان تو گرد

2 بگفت این و برداشت گرز گران درآمد بشنگاوه اندر زمان

3 یکی گرز زد برسر ترک او نبد هیچ کآید بسر مرگ او

4 بدزدید سر گرد شنگاوه زود فرو جست از پشت باره چه دود

1 چو آمد برآویخت توپال شیر به پیش صف شاه ارژنگ چیر

2 چو ارژنگ آندید آمد بکین بجنبید گفتی ز لشکر زمین

3 گرفتند توپال را در زمان بیامد هیاهوی کند آوران

4 ستمکاره توپال شیر نر درافتاد در لشکر بی شمر

1 کزین روی شنگاوه چون پیل مست بزد باز بردسته گرز دست

2 درآمد بناورد گه همچو شیر خروشان و جوشان چو شیر دلیر

3 چو هیتال آن دید بگریست زار دلش رزم را شد یکی خواستار

4 فرود آمد از پیل بر زین نشست کشن گرزه کاو پیکر ببست

1 یکی سنگ افکند بر آن سوار فرو داد پشت آن یل نامدار

2 کزو سنگ بگذشت شد بر زمین که آمد سواری و اسپی بزین

3 بیاورد مرد جوان برنشست بزد بر کمر از سر کینه دست

4 ز چپ اندر آمد به شنگاوه تنگ بیازید بازوی بگشاد چنگ

1 سپهدار برداشت ز آن ماه کام درانداخت در حام یاقوت خام

2 وزآن روی هیتال چون این شنید بسوی سراندیب لشکر کشید

3 گریزان بشد با سپه سوی شهر برآن نوش گردید بر دهر زهر

4 دلیران مغرب چو آگه شدند برفتند سوی سپاه سرند

1 چو آمد به نزدیکی گاه شاه بدو گفت مر پهلوان سپاه

2 که فردا چو خورشید از چاه غرق برآید برآیم زجا همچو برق

3 ز بالا نیایم از کین شیب من کنون تا نگیرم سراندیب من

4 چو بر باره پا دارم از کین نبرد بدارم ازاین باره برخاک کرد