شهریارنامه عثمان مختاری

1 به شنگاوه گفت ای ستمکاره مرد برآرم هم اکنون ز جان تو گرد

2 بگفت این و برداشت گرز گران درآمد بشنگاوه اندر زمان

3 یکی گرز زد برسر ترک او نبد هیچ کآید بسر مرگ او

4 بدزدید سر گرد شنگاوه زود فرو جست از پشت باره چه دود

1 کنون ای سراینده داستان زنه بیشه آرم سخن در میان

2 بیارم کنون رزم نه بیشه پیش که دارم درین رزم اندیشه بیش

3 ز نه بیشه چون بشنوی داستان شگفتی بسی بشنوی از جهان

4 چو بر راه نه بیشه شد شهریار اباگرد جمهور خنجر گذار

1 دویم منزل ای نامدار سوار چو پیش آید از گردش روزگار

2 بدو گفت جمهور کای نامور یکی بیشه پیش آیدت زآن بتر

3 درین بیشه گرگست هر یک چکوه بهر پشته بیشه با صد شکوه

4 جوانی و از عمر نادیده بر مرنجان ز خود مر روان پدر

1 به جمهور گفت ای شه پاکزاد پس پشت من زانکه دارد نژاد

2 چو آمد بدان بیشه آن نامدار یکی پیل آمد بر شهریار

3 سری همچو گنبد تنی همچو کوه زمین زیر پایش بدی در ستوه

4 برون از دهانش که دندان بدی که پیشش بکین موم سندان بدی

1 بیامد به پیش فرانک دلیر سپهدار فرخنده شیر گیر

2 چه دیدش فرانک برآمد برش فرود آمد و بوسه زد بر سرش

3 سپهدار کردش بسی آفرین که شاهین به تختت بود تیزبین

4 دگر رای میدان گردان مکن چنین آرزو رزم میدان مکن

1 چو آمد برآویخت توپال شیر به پیش صف شاه ارژنگ چیر

2 چو ارژنگ آندید آمد بکین بجنبید گفتی ز لشکر زمین

3 گرفتند توپال را در زمان بیامد هیاهوی کند آوران

4 ستمکاره توپال شیر نر درافتاد در لشکر بی شمر

1 شهنشاه رفتش پذیره به پیش ببوسید روی یل پاک کیش

2 که شاد آمدی ای سرانجمن برافروختی جان تاریک من

3 تهمتن ببوسید مر دست شاه که بادا فروزنده تاج وکلاه

4 سر سروران زیر پای تو باد همیشه خرد رهنمای تو باد

1 بگردید بخت از شه کامکار بفرمود تا برکشیدند دار

2 کشیدند دار آن زمان یوزبان جهان را بسی هست زین در نهان

3 دلیران بکردند باران تیر نظاره بر او بود برنا و پیر

4 فلک را همیشه چنین است کار برآرد وز آن پس برآرد دمار

1 چو خورشید تابان برآرد درفش برآریم تابان درفش بنفش

2 بگردیم باهم در آوردگاه برآریم گرد از زمین تا به ماه

3 چنین داد پاسخ بدو شهریار که مانا شدی سست در کارزار

4 برو تا بر آید ز کوه آفتاب که شب باشد از بهر آرام و خواب

1 دلیران ببستند ساز نبرد برآمد براین چرخ گردنده گرد

2 جهان شد بکردار روی عروس برآمد ز هر سوی آوای کوس

3 خروش ستوران ثریا گذشت شد از نیل چون کوه و صحرا گذشت

4 که امروز بازار رزمست گرم سر سروان زیر ترکست نرم