هر که را عشق از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 97
1. هر که را عشق بود ساقی و عقلست ندیم
دولتی یافته بی کلفت جمع زر و سیم
لالۀ روی تو از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 98
1. لالۀ روی تو را شمع جهان افروزم
عشق می بازم و پروانه صفت می سوزم
بامید روی دلدار از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 99
1. بامید روی دلدار ز آبرو گذشتم
به هوای صحبت یار ز های و هو گذشتم
تا شد آواره از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 100
1. تا شد آواره ز اقلیم حقیقت پدرم
من از آن روز در این وادی غم در بدرم
بریدم از همه از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 101
1. بریدم از همه پیوند و بر تو دل بستم
بمهر روی تو با مهر و ماه پیوستم
چون خم عشق از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 102
1. چون خم عشق ازل تا بابد می جوشم
بادۀ خانگی از خون جگر می نوشم
من بناخن غم از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 103
1. من بناخن غم سینه می خراشم
فی المثل چه فرهاد کوه می تراشم
من بینوا ز از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 104
1. من بینوا ز بی برگ و بری اگر بمیرم
سر پر ز شور از خاک در تو بر نگیرم
بهوای کوی از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 105
1. بهوای کوی تو آمدم که رها ز بند هوا شوم
بامید روی تو آمدم که مگر ز تو کامروا شوم
سروش غیب دوشم از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 106
1. سروش غیب دوشم نکته‌ای را گفت در گوشم
که تا صبح قیامت برد تاب از دل ز سر هوشم
ز اقلیم حقیقت از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 107
1. ز اقلیم حقیقت تا طبیعت رخت بر بستم
چنان سرگشتگی دیدم که گم شد رشته از دستم
بخدا کز تو از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 108
1. بخدا کز تو نگیرم دل و رو برنکنم
کافرم چارۀ دل را گر از این در نکنم