بخت شود یار، از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 73
1. بخت شود یار، یار اگر بگذارد
یا فلک کجمدار اگر بگذارد
...
به جرم آنکه از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 74
1. به جرم آنکه عاشقم ز من کناره می کند
دچار درد عشق را بدرد چاره می کند
...
دوش هاتف غیبی از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 75
1. دوش هاتف غیبی حل این معما کرد
سود هر دو عالم یافت هر که با تو سودا کرد
...
گهی به کعبۀ از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 76
1. گهی به کعبۀ جانان سفر توانی کرد
که در منای وفا ترک سر توانی کرد
...
سینۀ تنگم مجال از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 77
1. سینۀ تنگم مجال آه ندارد
جان بهوای لب است و راه ندارد
...
تجلی کرد یارم از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 78
1. تجلی کرد یارم تا که گیتی را بیاراید
ولی چون نیک دیدم خویشتن را خواست بنماید
...
هله ای نیازمندان از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 79
1. هله ای نیازمندان که گه نیاز آمد
سر و جان به کف بگیرید که سرو ناز آمد
...
فرۀ غرای تو از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 80
1. فرۀ غرای تو چشم مرا خیره کرد
طرۀ زیبای تو عقل مرا تیره کرد
...
اگر به شرط مروت از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 81
1. اگر به شرط مروت وفا توانی کرد
گذر به صفۀ اهل صفا توانی کرد
...
عاکفان حرمت از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 82
1. عاکفان حرمت قبلۀ اهل کرمند
واقف از نکتۀ سر بستۀ لوح و قلمند
...
گفتم چه دیدم از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 83
1. گفتم چه دیدم آن رخ و آن زلف تابدار:
«آمنت بالذی خلق اللیل و النهار»
...
تا بکی ای نوش از محمدحسین غروی اصفهانی غزل 84
1. تا بکی ای نوش جان می زنیم نیشتر
زخم از این بیشتر یا دل از این ریشتر
...