شهرآشوب در توصیفات مسعود سعد سلمان

1 چو راست گشت بر اکحلش نشتر فصاد گل گداخته دیدم کز آن میان بچکید

2 نه خون بد آنکه تو دیدی میان زرین طشت سرشک دیده آهن بدو کزان بچکید

1 خواهی کز آفتاب کنی سایه مر مرا ای از همه ظریفان یکسر ظریف تر

2 سایه نیوفتد صنما بر من از تنت زیرا ز آفتاب تن تو لطیف تر

1 تو را ای چو آهو به چشم و به تگ سگانند در تگ چو مرغی به پر

2 چرا با تو سازند کاهو و سگ نسازند پیوسته با یکدیگر

3 مهی تو که هرگز نترسی ز شب گلی تو که تازه شوی از مطر

4 چو نیلوفر انس تو با حوض آب چو لاله همی جای تو در خضر

1 ای دو زلفت چو ماه در آخر وی رخانت چو مشک در اول

2 احول اکحلی و متفقند خلق در حسن احول اکحل

3 شده بار دگر کسی هم جفت کرده با دیگری مرا تو بدل

4 گر مرا نیستی امید وصال نیمی جفت یار دان به مثل

1 خود را چرا رگ زدی بی علتی ای آنکه هست خون رگت جان من

2 دانسته ای که خون تو جان منست زین روی را بریخته ای خون ز تن

3 یا از برای آن زده ای تا شوی بر رگ زدن دلیر چو من در سخن

4 برگ گلست دست تو آری بتا بر برگ گل درست شود رگ زدن

1 از باغ مکن بیش بنفشه که بنفشه در نسبت زلف تو همی دارد دعوی

2 اندر دو بناگوش ممال ای پسر آن را ترسم که رسد زو به بناگوش تو عدوی

1 هندسی یاری ای یار عزیز بر تو هندسه چون تو بر من

2 گر به قولت نشود نقطه همی منقسم ای صنم نقطه دهن

3 از برای چه دهان تو همی منقسم گردد هنگام سخن

1 چشم تو اگر نیست چو نرگس چه خوری غم بی دیده بسان سمن تازه شکفته ست

2 از بس که دم سرد زدم در غم تو من زو آیینه چشم تو زنگار گرفته ست

1 انس تو با کبوترست همه ننگری از هوس به چاکر خویش

2 هم به ساعت بر تو باز آید هر کبوتر که رانی از بر خویش

3 رفتن و آمدن به نزد رهی چون نیاموزی از کبوتر خویش

1 جانا ز حسن گشت رخ تو چو جان من وندر جمال خویش عیان شد گمان تو

2 جستی ز لشکری که کند لاش حسن تو رستی ز آفتی که بپوشد رخان تو

3 از انده بنفشه بتا ارغوانت رست در خار باز رست گل ارغوان تو

4 بازم رهان ز ظلمت هجران ز بهر آنک ایمن شد از تباهی ظلمت رخان تو