شهرآشوب در توصیفات مسعود سعد سلمان

1 انس تو با کبوترست همه ننگری از هوس به چاکر خویش

2 هم به ساعت بر تو باز آید هر کبوتر که رانی از بر خویش

3 رفتن و آمدن به نزد رهی چون نیاموزی از کبوتر خویش

1 ای دلکش و دلبند من فدیتک زلفین تو دلبند و چشم دلکش

2 چو خامه آزر میانت لاغر چون نامه مانی رخت منقش

3 نای تو به دست چون منی آمد نالنده از زخمت ای پریوش

4 آواز خوش آمد بتا ز نایت زیرا که گذرگاهش آن لب خوش

1 ای صنم گر معبری دانی آنچه گویم بگیر تقدیرش

2 وصل بینم همی من اندر خواب چون که باشد فراق تعبیرش

1 نزار و تافته گشتم بسان ساروی تو مکن بترس ز ایزد ز عاقبت بندیش

2 چو مته تو شدم در غم تو سرگردان بسان چوب تو از اسکنه شدم دلریش

3 همیشه هجران جویی بسان اره خود به سوی خویش تراشی همه چو تیشه خویش

1 تازان درآمد از در میدانش چون ماه آسمان یکرانش

2 گوی و دلم دو کوی به پیشش در هر دو غمی ز زخم فراوانش

3 این گوی خسته از مژه چشمش وآن گوی جسته از سر چوگانش

1 ز بس که در غم هجرت ز دیده ریزم آب به دیدگان من ای دوست راه یافت خلل

2 سبل گرفت مرا دیده و تو می گویی به غمزه برگیر از روی دو دیده سبل

1 ای دو زلفت چو ماه در آخر وی رخانت چو مشک در اول

2 احول اکحلی و متفقند خلق در حسن احول اکحل

3 شده بار دگر کسی هم جفت کرده با دیگری مرا تو بدل

4 گر مرا نیستی امید وصال نیمی جفت یار دان به مثل

1 به علم فلسفه چندین چه نازی که باشد فلسفی دایم معطل

2 هزاران گونه مشکل بیش بینم در آن زلفین مفتول مسلسل

3 ارکب حل شکل کل یوم و حل الشکل من صدغیه اشکل

4 تو را حل گردد اشکال مجسطی اگر شکل دو زلف خود کنی حل

1 طبل از وصل تو چنان نالد که من اندر فراق روح کسل

2 من روا دارم و همی گویم که روا داری ای نگار چگل

3 کاسه سازم تو را ز تارک سر پوست بندم بر او ز پرده دل

1 بخواست کاغذ و برداشت آن نگار قلم مثل صورت خود را برو کشید رقم

2 چنان نگاشت تو گفتی که کاغذ آینه بود پدید گشت در او روی آن بدیع صنم

3 قلم چو صورت او دید شد بر او عاشق ز چشم خویش ببارید همچو باران نم

4 گهی ز مهر ببوسیدش آن لب چو عقیق گهی به مهر درآویخت زان دو زلف به خم