شهرآشوب در توصیفات مسعود سعد سلمان

1 ای بت کشمیر و سرو کشمر ای حور دلارام و ماه دلبر

2 چون بتکده آزرست مسجد از روی تو ای نگار آزر

3 ای دوست مؤذن تو را ز ایزد بفزود از آنت زینت و فر

4 قدر تو نداند مؤذن تو بی قدر بود به مسجد اندر

1 تا شد تمام منکسف آن آفتاب تو چون چرخ پر ستاره شد از اشک من کنار

2 آری چو آفتاب شود منکسف تمام از چرخ کوکبان همه گردند آشکار

1 خواهی که درد ناید بر چشمت آنجا که ناصواب بود منگر

2 اکنون گمان برم که ز چشم بد آسیب یافت چشم تو ای دلبر

3 یا نیست سرخ چشم تو از علت عکس رخت فتاده به چشم اندر

1 آن دلفریب دلکش و آن دلربای دلبر با صد هزار کشی خندان درآمد از در

2 تنبول کرده آن بت تنبول کرده پیدا سی و دو نار دانه در نار دانش اندر

3 تا کیمیای حسنش کرده ست لعل درش از کیمیای عشقش گشتست لعل من زر

1 خواهی کز آفتاب کنی سایه مر مرا ای از همه ظریفان یکسر ظریف تر

2 سایه نیوفتد صنما بر من از تنت زیرا ز آفتاب تن تو لطیف تر

1 ای ماهروی لعبت جوزا کمر سیم است و زر به ماه و به جوزابر

2 امروز روز لهو و نشاط است خیز پیش من آر باده و اندوه بر

3 زیرا چو مه به جوزا باشد بتا روز نشاط باشد و لهو و بطر

4 ور خوش نیایدت کمر زر همی دل ز آن مدار تنگ و غم آن مخور

1 ای یار دبستانی و دبستان نادیده چو تو دلربا و دلبر

2 حوری و دبستان به تو مزین ماهی و محلت به تو منور

3 از نور تو این گشته چرخ اعلا وز فر تو آن گشته خلد اکبر

4 گاه گاه برند اوستاد خود را بادام و شکر کودکان یکسر

1 تو را ای چو آهو به چشم و به تگ سگانند در تگ چو مرغی به پر

2 چرا با تو سازند کاهو و سگ نسازند پیوسته با یکدیگر

3 مهی تو که هرگز نترسی ز شب گلی تو که تازه شوی از مطر

4 چو نیلوفر انس تو با حوض آب چو لاله همی جای تو در خضر

1 ای مزین شده به تو منبر خلق بر روی خوب تو نظار

2 یا مده خلق را تو چندین پند یا دل من به بیهده مازار

3 ور همی کرد بایدت تذکیر زلف رقاص و چشم مست مدار

1 حکم تو بر هر دلی روان شده در شهر نام تو زین روی شد به حاکم سایر

2 جور کنی بر من و ز حاکم شهری جز تو که دید ای نگار حاکم جابر