شهرآشوب در توصیفات مسعود سعد سلمان

1 به نغمه خوش داودی و از آن آوا دلم چو مرغ به نغمه بر تو روی نهاد

2 سزد که نرم کنی بر من آهنین دل خود که نرم کردی داود آهن و پولاد

1 حکم تو بر هر دلی روان شده در شهر نام تو زین روی شد به حاکم سایر

2 جور کنی بر من و ز حاکم شهری جز تو که دید ای نگار حاکم جابر

1 ای به دو رخ بسان تازه بهار نکنی کار جز به میل و شمار

2 گر ز من زاریست همواری کارم از تو چراست ناهموار

3 همچنان کز شیار گل ببری همچنان گرد شاد یار

4 هر چه تخم است آن توانی کشت و آن به دست تو بهتر آرد بار

1 دو گونه تیر داری بر کف و چشم سپیدان بعضی و بعضی سیاهان

2 بداندیشان رمند از تیر دستت رمند از تیر چشمت نیک خواهان

3 اگر چون غمزه خود تیر سازی به گوهرها بخرند از تو شاهان

1 ای یار دبستانی و دبستان نادیده چو تو دلربا و دلبر

2 حوری و دبستان به تو مزین ماهی و محلت به تو منور

3 از نور تو این گشته چرخ اعلا وز فر تو آن گشته خلد اکبر

4 گاه گاه برند اوستاد خود را بادام و شکر کودکان یکسر

1 چو کوبی پای و چون گیری پیاله تنت از لطف گردد همچو جانت

2 چنان گردی و پیچانی میان را ندارد استخوان گویی میانت

3 ز می گر چه تهی باشد پیاله نماید پر می از عکس رخانت

1 ای مزین شده به تو منبر خلق بر روی خوب تو نظار

2 یا مده خلق را تو چندین پند یا دل من به بیهده مازار

3 ور همی کرد بایدت تذکیر زلف رقاص و چشم مست مدار

1 آن را که ز عشق تو بلا نیست بلا نیست آن را که ز هجر تو فنا نیست فنا نیست

2 سه بوسه همی خواهم منعم مکن ای دوست تو صوفیی و منع به نزد تو روا نیست

1 ای آنکه به رخسار ارغوانی نوشین لبی و شیرین زبانی

2 بازار تو همچون آسمانست زیرا که تو چون ماه آسمانی

3 برجند دکان ها تو را و چون مه زین برج بر آن برج تو روانی

4 فرمان نیکوان همه تو را باشد زیرا که تو سالار نیکوانی

1 رخ زرد کرد آن رخ رنگریز که بالاش سروست و رخ آفتاب

2 بشستش پس از رنگ آب دو چشم که شست آب هجران از آن هر دو خواب

3 بلی هر چه رنگش کند رنگ ریز از آن پس بشوید مر او را به آب