رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 از دل بدم آتشی برانگیخته‌ام وز دیده به جای آب خون ریخته‌ام

2 با عشق تو جان و دل درآمیخته‌ام نتوان جستن که محکم آویخته‌ام

1 ای شمع شدم به عشق پروانه تو خوانند مرا به شهر دیوانه تو

2 امروز منم ز خویش و بیگانه تو تن تافته چون رشته یکدانه تو

1 ای پای برنجن من ای بند گران هستم ز تو روزان و شبان جامه دران

2 گریان گریان در تو بزاری نگران کاین محنت من نخواهد آمد به کران

1 گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من آهی نکنم ز بیم آزار تو من

2 از بیم سر غمزه چون خار تو من خندان میرم چو گل به دیدار تو من

1 بودم صنما چو رفته هوشان همه شب وز آتش اندوه تو جوشان همه شب

2 با لشگر هجران تو کوشان همه شب رخساره خراشان و خروشان همه شب

1 تا روز همه شب از هوس بیدارم تا شب همه روز در غم و تیمارم

2 یارب تو نکو کن که تبه شد کارم دانم که کنی اگر چه بد کردارم

1 اول ز پی وصال روح افزایت بگرفته بدم پای بلور آسایت

2 اکنون که خبر شنیدم از هر جایت گردست رسد مرا ببوسم پایت

1 گر نور فلک چو طبع ما گردد راست در مدح تو از طبع سخن نتوان خواست

2 هر بیت که در مدح تو خواهم آراست در خورد تو نیست بلکه در طاقت ماست

1 گر دورم از آن روی جهان آرایت پیچان شده ام چو زلف عنبر سایت

2 گر بینم باز روی روح افزایت چون پای برنجن اوفتم در پایت

1 این ابر چراست روز وشب چشم تو تر وی فاخته زار چند نالی به سحر

2 ای لاله چرا جامه دریدی در بر از یار جدایید چو مسعود مگر