رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 بر دیده خیال دوست بنگاشته‌ام دیدار بر آن خیال بگماشته‌ام

2 هر مرحله‌ای که رخت برداشته‌ام صد حوض ز آب دیده بگذاشته‌ام

1 صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان یک دعوی را از تو ندیدم برهان

2 این بس نبود شگفت زیرا به جهان کردار گران شده است و گفتار ارزان

1 ای بدر شده من از غمان تو هلال ای صورت حسن من ز عشق تو خیال

2 گر هیچ مدار دست دهد با تو وصال بر فرق فلک نشینم از عز و جلال

1 گر باد هوای کوی سرایت سپرد می دان تو که جان ز دستم ای جان نبرد

2 اندیشه نخواهم که به تو برگذرد رشک آیدم از دیده که در تو نگرد

1 هر چند که بر کوهم در شب ز اندوه گریان باشم تا به گه بانگ خروه

2 همقامت تو چو سرو بینم بر کوه هرگز نشوم ز دیدن کوه ستوه

1 خاک از رخم ار برو نهم زرد شود آتش ز دمم گر بدمم سرد شود

2 روز من اگر ز مرگ پر گرد شود والله که جهان فضل بی مرد شود

1 ای مدحت تو فرض و دگر نافله‌ها در وصلت تو قافله در قافله‌ها

2 حصنی که به صد تیغ کش آن را نگشاد کلک تو کند عالیه‌ها سافله‌ها

1 گر حور بود بدان که نازش نکشم کوته کنم این قصه درازش نکشم

2 آن کز من باز شد فرازش نکشم وآن کو ماند فراز بازش نکشم

1 بر هم زده بود عشقت اسباب خرد در دفتر باز یافتم باب خرد

2 بنشستم معتکف به محراب خرد بر آتش عاشقی زدم آب خرد

1 در تاریکی ز بس که می بنشینم در روز چو شب پرک همی بد بینم

2 باشد چو شب ار خوابگهی بگزینم از پهلو و دست بستر و بالینم