ای بخت مرا سوخته خرمن کردی از مسعود سعد سلمان رباعی 372
1. ای بخت مرا سوخته خرمن کردی
بی جرم دو پای من در آهن کردی
در پیش گل وصال ما را بویی از مسعود سعد سلمان رباعی 373
1. در پیش گل وصال ما را بویی
وز پس همه ساله عیب ما را جویی
گر چه کندت مساعدت روز بهی از مسعود سعد سلمان رباعی 374
1. گر چه کندت مساعدت روز بهی
آخر ز قضا به هیچ حیلت نرهی
فر ابدی و نعمت جاویدی از مسعود سعد سلمان رباعی 375
1. فر ابدی و نعمت جاویدی
نخل عیشی و گلبن امیدی
ای حورا زاده لعبت نوشادی از مسعود سعد سلمان رباعی 376
1. ای حورا زاده لعبت نوشادی
از باغ بهشت کی برون افتادی
بنمودی مقنعی مهی ناگاهی از مسعود سعد سلمان رباعی 377
1. بنمودی مقنعی مهی ناگاهی
تا هر که پدید گشت چون گمراهی
ای نای هوا بریدم از نای دمی از مسعود سعد سلمان رباعی 378
1. ای نای هوا بریدم از نای دمی
او را دم گرم بوده تو سرد دمی
عشوه دهیم همی سرابی گویی از مسعود سعد سلمان رباعی 379
1. عشوه دهیم همی سرابی گویی
بر من گذری همی شهابی گویی
ای راوه اگر بهشت پیداست تویی از مسعود سعد سلمان رباعی 380
1. ای راوه اگر بهشت پیداست تویی
چیزی که در او ملک مهیا است تویی
ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای از مسعود سعد سلمان رباعی 381
1. ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای
ای خسرو جمجاه سکندر سیمای
چون بلبل داریم برای رازی از مسعود سعد سلمان رباعی 382
1. چون بلبل داریم برای رازی
چون گل که نبوییم برون اندازی
امید به زندگانیم نیست بسی از مسعود سعد سلمان رباعی 383
1. امید به زندگانیم نیست بسی
منصور سعید را بگویید کسی