ای بخت مرا سوخته از مسعود سعد سلمان رباعی 372
1. ای بخت مرا سوخته خرمن کردی
بی جرم دو پای من در آهن کردی
...
1. ای بخت مرا سوخته خرمن کردی
بی جرم دو پای من در آهن کردی
...
1. در پیش گل وصال ما را بویی
وز پس همه ساله عیب ما را جویی
...
1. گر چه کندت مساعدت روز بهی
آخر ز قضا به هیچ حیلت نرهی
...
1. فر ابدی و نعمت جاویدی
نخل عیشی و گلبن امیدی
...
1. ای حورا زاده لعبت نوشادی
از باغ بهشت کی برون افتادی
...
1. بنمودی مقنعی مهی ناگاهی
تا هر که پدید گشت چون گمراهی
...
1. ای نای هوا بریدم از نای دمی
او را دم گرم بوده تو سرد دمی
...
1. عشوه دهیم همی سرابی گویی
بر من گذری همی شهابی گویی
...
1. ای راوه اگر بهشت پیداست تویی
چیزی که در او ملک مهیا است تویی
...
1. ای شاه عدو بندی و هم قلعه گشای
ای خسرو جمجاه سکندر سیمای
...
1. چون بلبل داریم برای رازی
چون گل که نبوییم برون اندازی
...
1. امید به زندگانیم نیست بسی
منصور سعید را بگویید کسی
...