چون قمری زار زار می نالم من از مسعود سعد سلمان رباعی 313
1. چون قمری زار زار می نالم من
چون بلبل آلوده به خون پیراهن
ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن از مسعود سعد سلمان رباعی 314
1. ای شاه به بیشه عزم ناگاهان کن
یک چند کنون شکار بدخواهان کن
زنده به تو مانده ام من ای جان جهان از مسعود سعد سلمان رباعی 315
1. زنده به تو مانده ام من ای جان جهان
زیرا که بدیده ام به تیمار تو جان
انده چه خورم چراست اندر خوردن از مسعود سعد سلمان رباعی 316
1. انده چه خورم چراست اندر خوردن
گر هست ز کرباس مرا پیراهن
صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان از مسعود سعد سلمان رباعی 317
1. صد بار به نیکی هنرم کرد ضمان
یک دعوی را از تو ندیدم برهان
گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من از مسعود سعد سلمان رباعی 318
1. گر خسته شوم ز تیر پیکار تو من
آهی نکنم ز بیم آزار تو من
نه روزم هیزم است و نه شب روغن از مسعود سعد سلمان رباعی 319
1. نه روزم هیزم است و نه شب روغن
زین هر دو بفرسود مرا دیده و تن
ای روز مرا جز شب دیجور مدان از مسعود سعد سلمان رباعی 320
1. ای روز مرا جز شب دیجور مدان
امروز چو من ز خلق رنجور مدان
کس را چو بنفشه سر فرو نارم من از مسعود سعد سلمان رباعی 321
1. کس را چو بنفشه سر فرو نارم من
شیرم ننهم هیچ کسی را گردن
از چنگ قضا همی چو نتوان جستن از مسعود سعد سلمان رباعی 322
1. از چنگ قضا همی چو نتوان جستن
با چرخ چه معنی است جدل پیوستن
گردنده چو روز نوبهاری با من از مسعود سعد سلمان رباعی 323
1. گردنده چو روز نوبهاری با من
از خشم دل آکنده چو ناری بر من
ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن از مسعود سعد سلمان رباعی 324
1. ای چون گل نوشکفته بر طرف چمن
گلبوی شود ز نام خوب تو دهن