چون دانش بود مهربان از مسعود سعد سلمان رباعی 301
1. چون دانش بود مهربان دایه من
از فخر و شرف زد همه پیرایه من
...
چشم و دهن آن صنم از مسعود سعد سلمان رباعی 302
1. چشم و دهن آن صنم لاله رخان
از پسته و بادام کشیده ست نشان
...
با کس غم تو بیش نخواهم از مسعود سعد سلمان رباعی 303
1. با کس غم تو بیش نخواهم گفتم
وین در دو دیده هم نخواهم سفتن
...
این دیبه دو روی از مسعود سعد سلمان رباعی 304
1. این دیبه دو روی به کلک دو زبان
پرداخته شد به قوت خاطر و جان
...
تا نسبت کرد اخوت از مسعود سعد سلمان رباعی 305
1. تا نسبت کرد اخوت شعر به من
می فخر کند ابوت شعر به من
...
آنکو دارد چو سیم از مسعود سعد سلمان رباعی 306
1. آنکو دارد چو سیم و شر لب و تن
آمیخت همی چو شیر و شکر با من
...
از چشم من ار سرشک از مسعود سعد سلمان رباعی 307
1. از چشم من ار سرشک بتوان رفتن
بس در گرانمایه که بتوان سفتن
...
از کفر کشد زریر از مسعود سعد سلمان رباعی 308
1. از کفر کشد زریر شیبانی کین
آباد کند زریر شیبانی دین
...
ای برتر من کرده از مسعود سعد سلمان رباعی 309
1. ای برتر من کرده هزاران احسان
یک سعی کن و مرا ز زندان برهان
...
در خدمت طاهر علی از مسعود سعد سلمان رباعی 310
1. در خدمت طاهر علی بارم جان
کز خدمت طاهر علی دارم جان
...
ایزد که همی کرد از مسعود سعد سلمان رباعی 311
1. ایزد که همی کرد مرکب تن و جان
در هر عضوی مصلحتی کرد نهان
...
ای پای برنجن من از مسعود سعد سلمان رباعی 312
1. ای پای برنجن من ای بند گران
هستم ز تو روزان و شبان جامه دران
...