رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 چون موج سیاه روی هامون گیرد از خنجر تو روی زمین خون گیرد

2 بس شیر نگر که شیر پرخون گیرد شیر علم تو شیر گردون گیرد

1 گردنده چو روز نوبهاری با من از خشم دل آکنده چو ناری بر من

2 چون کلک سر خویش دو داری با من ای نرم چو گل تیز چو خاری با من

1 دیدار تو از نعمت دو جهان خوشتر وز عمر وصال تو فراوان خوشتر

2 من عشق تو از جان خوشتر پنهان دارم که عشق پنهان خوشتر

1 هر جان که بود برتر از آن باشی تو بخریده امت به جان گران باشی تو

2 هر جای مرا به جای جان باشی تو ای دوست به جان نه رایگان باشی تو

1 گر تو به سفر شدی نگارا شاید ماهی و مه از سفر شدن ناساید

2 از کاهش و از فزایشت عیبی نیست مه گاه بکاهد و گهی افزاید

1 چشم و دهن آن صنم لاله رخان از پسته و بادام کشیده ست نشان

2 از بس تنگی که دارد این چشم و دهان نه گریه در این گنجد نه خنده در آن

1 گر زر گردیم می نجویی ما را ور مشک شویم می نبویی ما را

2 هر چند به لای می بشویی ما را کس مشنودا آنچه تو گویی ما را

1 چون گل ز غمت دریده ام پیراهن چون لاله بیالوده ام از خون رخ و تن

2 چون شاخ بنفشه سرنگون باشم من ترسم که بسی عمر نیابم چو سمن

1 ای روی تو و زلف تو روز اندر شب از روز و شب تو روز و شب کرده طرب

2 تا عشق مرا روز و شبت هست سبب چون روز و شبت کنم شب و روز طلب

1 از کفر کشد زریر شیبانی کین آباد کند زریر شیبانی دین

2 بر چرخ نهد زریر شیبانی زین این مرتبت زریر شیبانی بین