عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال از مسعود سعد سلمان رباعی 205
1. عیبم که ز من زمانی ای مشکین خال
عارم که نخواهی که کنم با تو وصال
دل می ندهد که از تو بردارم دل از مسعود سعد سلمان رباعی 206
1. دل می ندهد که از تو بردارم دل
یا تا به کسی کم از تو بگذارم دل
آن دل که نخواستت چه نامست آن دل از مسعود سعد سلمان رباعی 207
1. آن دل که نخواستت چه نامست آن دل
نه از در پرسش و سلامست آن دل
سرما چون شد ز دست صحرا شد گل از مسعود سعد سلمان رباعی 208
1. سرما چون شد ز دست صحرا شد گل
در چادر سبز کار پیدا شد گل
رویت بر من چنان که گل بر بلبل از مسعود سعد سلمان رباعی 209
1. رویت بر من چنان که گل بر بلبل
من بر رویت چنان که بلبل بر گل
نامد به کف آن زلف سمن مال به مال از مسعود سعد سلمان رباعی 210
1. نامد به کف آن زلف سمن مال به مال
می رقص کند بر آن رخ از خال به خال
بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل از مسعود سعد سلمان رباعی 211
1. بنگر که ز شاخ می چه گوید صلصل
بفسردمی و گشت به باغ اندر گل
چون روی بتان گشت به باغ اندر گل از مسعود سعد سلمان رباعی 212
1. چون روی بتان گشت به باغ اندر گل
چون آب حیات شد به جام اندر مل
خامش نشود همی ز غلغل بلبل از مسعود سعد سلمان رباعی 213
1. خامش نشود همی ز غلغل بلبل
بشنو که خوش آیدت ز بلبل غلغل
من ادهمم از خون دل ابرش گردم از مسعود سعد سلمان رباعی 214
1. من ادهمم از خون دل ابرش گردم
پس طرفه نمانم که منقش گردم
در دولت شاه چون قوی شد رایم از مسعود سعد سلمان رباعی 215
1. در دولت شاه چون قوی شد رایم
گفتم که رکاب را ز زر فرمایم
غمهای تو از راندن خونها کارم از مسعود سعد سلمان رباعی 216
1. غمهای تو از راندن خونها کارم
خود نیست چرا راندن خونها کارم