هر چند که این بند ز پای افکندم از مسعود سعد سلمان رباعی 217
1. هر چند که این بند ز پای افکندم
دانم که بود بند چنین یک چندم
من در عدم از جود تو موجود شدم از مسعود سعد سلمان رباعی 218
1. من در عدم از جود تو موجود شدم
در دولت تو بر سر مقصود شدم
ای طبع بده ور ندهی بستانم از مسعود سعد سلمان رباعی 219
1. ای طبع بده ور ندهی بستانم
آن مایه که گرد کرده ای من دانم
ای غمزه تو کآشفته بنیاد دلم از مسعود سعد سلمان رباعی 220
1. ای غمزه تو کآشفته بنیاد دلم
کم زادی و مهر تست همزاد دلم
ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم از مسعود سعد سلمان رباعی 221
1. ای طبع چو آتش از تو بس خوشنودم
کاندر فکرت همی نمایی دودم
گر من برم از مردم بد سازم برم از مسعود سعد سلمان رباعی 222
1. گر من برم از مردم بد سازم برم
فرجام ببینم و به آغاز برم
جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم از مسعود سعد سلمان رباعی 223
1. جان و دل و دین به وصلت ای مهر صنم
عهدی بسته ست و اینت عهدی محکم
ای زرین نام لعبت سیم اندام از مسعود سعد سلمان رباعی 224
1. ای زرین نام لعبت سیم اندام
زر تو و سیم تو نه پخته ست و نه خام
تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم از مسعود سعد سلمان رباعی 225
1. تن کوبم و سرپیچم و بر روی زنم
آماده درد و رنج و اندوه منم
جان هر ساعت ز کار زاری دهدم از مسعود سعد سلمان رباعی 226
1. جان هر ساعت ز کار زاری دهدم
هر روز زمانه بیش کاری دهدم
من دوش که از هجر تو در تاب شدم از مسعود سعد سلمان رباعی 227
1. من دوش که از هجر تو در تاب شدم
جان تو که گر چو شمع در خواب شدم
تا کی غم یار و درد فرزند کشم از مسعود سعد سلمان رباعی 228
1. تا کی غم یار و درد فرزند کشم
بیمار فراق خویش و پیوند کشم