رباعیات در دیوان اشعار مسعود سعد سلمان

1 ای شاه جهان جهان شد از داد تو شاد تو داد جهان ده که جهان داد تو داد

2 تو شاه پسندیده جهان ملک تو باد سقای تو ابر باد و فراش تو باد

1 چون باره فتح تو به میدان تازد با تیغ تو بدسگال تو جان بازد

2 تاج تو همی به سود کیوان یازد تخت تو همی بر آن جولان سازد

1 زنده به تو مانده ام من ای جان جهان زیرا که بدیده ام به تیمار تو جان

2 هر جا که موافقت درآید به میان صد سال توان زیست به یک جا آسان

1 در بند تو ای شاه ملکشه باید تا بند تو پای تاجداری ساید

2 آن کس که ز پشت سعد سلمان آید گر زهر شود ملک تو را نگزاید

1 من غرقه ز خون دیده بودم همه شب بالله که هوا ندیده بودم همه شب

2 از شادی دل رسیده بودم همه شب در سایه غم خزیده بودم همه شب

3 تا نرگس تو چو گل شد و گل بیخواب وز آتش روی تو روان بود گلاب

4 تابیده به پیش رویت آن زلف بتاب چون باده بر آبگینه بر روی تو آب

1 از بخشش دست من ز سیم و زر پرس وز خوی خوشم ز مشک و از عنبر پرس

2 وز قوت بازوی من از خنجر پرس وز هیبت من ز راه چالندر پرس

1 از هر جنسم چو شاه بگشادی راه از بخت مرا فزون شدی رتبت و جاه

2 هر بار چو زر آمدم از دولت شاه این بار چو گوهر آیم انشائالله

1 تا این دل من تو را خریدار آمد در دست بلا و غم گرفتار آمد

2 نزد تو تن عزیز من خوار آمد چونین که تویی با تو مرا کار آمد

1 ساقی که به دست من دهد جام شراب از می کنمش تهی و از دیده پر آب

2 می خوردن من درین غمان هست ثواب گر درد کم آگاه بود مرد خراب

1 مادر که مرا بزاد زاد از پی تو هم ایزد که جان داد داد از پی تو

2 گر نیستم ای نگار شاد از پی تو خون شمع دلم تافته باد از پی تو