قصاید و قطعات در دیوان اشعار منوچهری دامغانی

1 ای دل چو هست حاصل کار جهان عدم بر دل منه ز بهر جهان هیچ بار غم

2 افکنده همچو سفره مباش از برای نان همچون تنور گرم مشو از پی شکم

3 تو مست خواب غفلتی و از برای تو ایزد فکنده خوان کرم در سپیده دم

1 الا یا خیمگی! خیمه فروهل که پیشاهنگ بیرون شد ز منزل

2 تبیره زن بزد طبل نخستین شتربانان همی‌بندند محمل

3 نماز شام نزدیکست و امشب مه و خورشید را بینم مقابل

4 ولیکن ماه دارد قصد بالا فروشد آفتاب از کوه بابل

1 آمد ای سید احرار! شب جشن سده شب جشن سده را حرمت، بسیار بود

2 برفروز آتش برزین که درین فصل شتا آذر برزین پیغمبر آذار بود

3 آتشی باید چونانکه فراز علمش برتر از دایرهٔ گنبد دوار بود

4 چون ز گردون بر ازین سلسلهٔ زر اندود قرص خورشید، فرو خفته، نگونسار بود

1 ای باده! فدای تو همه جان و تن من کز بیخ بکندی ز دل من حزن من

2 خوبست مرا کار به هر جا که تو باشی بیداری من با تو خوشست و وسن من

3 با تست همه انس دل و کام حیاتم با تست همه عیش تن و زیستن من

4 هر جایگهی کآنجا آمد شدن تست آنجا همه گه باشد آمد شدن من

1 ای نهاده بر میان فرق جان خویشتن جسم ما زنده به جان و جان تو زنده به تن

2 هر زمان روح تو لختی از بدن کمتر کند گویی اندر روح تو مضمر همی‌گردد بدن

3 گر نیی کوکب، چرا پیدا نگردی جز به شب ور نیی عاشق، چرا گریی همی بر خویشتن

4 کوکبی آری ولیکن آسمان تست موم عاشقی آری، ولیکن هست معشوقت لگن

1 باد نوروزی همی در بوستان سامر شود تا به سحرش دیدهٔ هر گلبنی ناظر شود

2 گل که شب ساهر شود پژمرده گردد بامداد وین گل پژمرده چون ساهر شود زاهر شود

3 ابر هزمان پیش روی آسمان بندد نقاب آسمان بر رغم او در بوستان ظاهر شود

4 زردگل بیمار گردد، فاخته بیمار پرس یاسمین ابدال گردد خردما زائر شود

1 نوبهار آمد و آورد گل تازه فراز می خوشبوی فزار آور و بربط بنواز

2 ای بلنداختر نام‌آور، تا چند به کاخ سوی باغ آی که آمد گه نوروز فراز

3 بوستان عود همی‌سوزد، تیمار بسوز فاخته نای همی‌سازد، طنبور بساز

4 به قدح بلبله را سر به سجود آور زود که همی بلبل بر سرو کند بانگ نماز

1 وقت بهارست و وقت ورد مورد گیتی آراسته چو خلد مخلد

2 گیتی فرتوت گوژپشت دژم روی بنگر تا چون بدیع گشت و مجدد

3 برنا دیدم که پیر گردد، هرگز پیر ندیدم که تازه گردد و امرد

4 نرگس چون دلبریست سرش همه چشم سرو چون معشوقه‌ایست تنش همه قد

1 با رخت ای دلبر عیار یار نیست مرا نیز به گل کار کار

2 تا رخ گلنار تو رخشنده گشت بر دل من ریخته گلنار نار

3 چشم تو خونخواره و هر جادویی مانده از آن چشمک خونخوار خوار

4 بنده وفادار و هواخواه تست بنده هواخواه و وفادار دار

1 آمد نوروز ماه با گل سوری به هم بادهٔ سوری بگیر، بر گل سوری بچم

2 زلف بنفشه ببوی، لعل خجسته ببوس دست چغانه بگیر، پیش چمانه به خم

3 از پسر نردباز داو گران بر به نرد وز دو کف سادگان ساتگنی کش به دم

4 ای صنم ماهروی! خیز به باغ اندر آی زانکه شد از رنگ و بوی باغ بسان صنم