بینی آن بیجاده از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 59
1. بینی آن بیجاده عارض لعبت حمری قبای
سنبلش چون پر طوطی، روی چون فر همای
ای لعبت حصاری، از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 60
1. ای لعبت حصاری، شغلی دگر نداری
مجلس چرا نسازی، باده چرا نیاری
خواهم که بدانم از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 61
1. خواهم که بدانم من جانا که چه خوداری
تا از چه برآشوبی، یا از چه بیازاری
نوروز درآمد از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 62
1. نوروز درآمد ای منوچهری
با لالهٔ لعل و با گل خمری
چنین خواندم از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 63
1. چنین خواندم امروز در دفتری
که زنده‌ست جمشید را دختری
بزن ای ترک از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 64
1. بزن ای ترک آهو چشم آهو از سر تیری
که باغ و راغ و کوه و دشت پر ماهست و پرشعری
بساز چنگ و از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 65
1. بساز چنگ و بیاور دوبیتی و رجزی
که بانگ چنگ فرو داشت عندلیب رزی
رفت سرما و از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 66
1. رفت سرما و بهار آمد چون طاووسی
به سوی سبزه برون آمد هر محبوسی
گاه توبه کردن از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 67
1. گاه توبه کردن آمد از مدایح و ز هجی
کز هجی بینم زیان و از مدایح سود نی
به نام خداوند از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 68
1. به نام خداوند یزدان اعلی
که دارای دهرست و دادار مولی
نوروز برنگاشت از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 69
1. نوروز برنگاشت به صحرا به مشک و می
تمثالهای عزه و تصویرهای می
نوروز، روزگار از منوچهری دامغانی قصیده-قطعه 70
1. نوروز، روزگار مجدد کند همی
وز باغ خویش باغ ارم رد کند همی