آن نور دیده یک نظر از من دریغ از کمال خجندی غزل 73
1. آن نور دیده یک نظر از من دریغ داشت
تیری ز غمزه بر جگر از من دریغ داشت
آه که از حال من یب ندانست از کمال خجندی غزل 74
1. آه که از حال من یب ندانست
مردم و درد دلم طبیب ندانست
از آن لب شنیدن حکایت خوش است از کمال خجندی غزل 75
1. از آن لب شنیدن حکایت خوش است
سخن های شیرین به غایت خوش است
از پیش من آن شوخ چه تعجیل کنان از کمال خجندی غزل 76
1. از پیش من آن شوخ چه تعجیل کنان رفت
دل نعره بر آورد که جان رفت و روان رفت
از حال دل به دوست نه امکان از کمال خجندی غزل 77
1. از حال دل به دوست نه امکان گفتن است
بر شمع سوز سینه پروانه روشن است
از گریه مرا خانه چشم آب گرفته از کمال خجندی غزل 78
1. از گریه مرا خانه چشم آب گرفته است
وز نه ما چشم ترا خواب گرفته است
از گلستان رخت حسن بتان یک از کمال خجندی غزل 79
1. از گلستان رخت حسن بتان یک ورق است
حالیا از ورق عشق تو اینم سبق است
امشب ز خیالش سر ما خواب دگر از کمال خجندی غزل 80
1. امشب ز خیالش سر ما خواب دگر داشت
وز عارض او چشم ترم آب دگر داشت
ای ابتدای دردت هر درد را نهایت از کمال خجندی غزل 81
1. ای ابتدای دردت هر درد را نهایت
عشق ترا نه آخر شوق ترا نه غایت
ای از تو بانواع مرا چشم رعایت از کمال خجندی غزل 82
1. ای از تو بانواع مرا چشم رعایت
آری نظری کن به من از عین عنایت
ای به جان عاشقان خریدارت از کمال خجندی غزل 83
1. ای به جان عاشقان خریدارت
غمزها نیز کرده بازارت
ای روی دردمندان بر خاک آستانت از کمال خجندی غزل 84
1. ای روی دردمندان بر خاک آستانت
از آب و خاک زآن سو غوغای عاشقانت