ای دل به طریقی سوی زلفش از خیالی بخارایی غزل 347
1. ای دل به طریقی سوی زلفش اگر افتی
پرهیز از آن حلقه، مبادا که درافتی
...
ای دل سر تسلیم بنه بر از خیالی بخارایی غزل 348
1. ای دل سر تسلیم بنه بر کف پایی
کز راه تکبر نرسد کار به جایی
...
ای که بر صفحهٔ مه خطّ از خیالی بخارایی غزل 349
1. ای که بر صفحهٔ مه خطّ غباری داری
کار من ساز اگر روی به کاری داری
...
ای که در عالم خوبی به از خیالی بخارایی غزل 350
1. ای که در عالم خوبی به لطافت علمی
گلرخان برگ و گیاهند و تو باغ ارمی
...
ای گذشته قدت از سرو به از خیالی بخارایی غزل 351
1. ای گذشته قدت از سرو به خوش رفتاری
لبت از قند گرو برده به شیرین کاری
...
ای گل از روی تو آموخته از خیالی بخارایی غزل 352
1. ای گل از روی تو آموخته خندان رویی
دهنت آب شکر برده به شیرین گویی
...
بدین شوخی که تو بنیاد از خیالی بخارایی غزل 353
1. بدین شوخی که تو بنیاد داری
عجب گر خاطری را شاد داری
...
تا در قدم اهل دلی خاک از خیالی بخارایی غزل 354
1. تا در قدم اهل دلی خاک نگردی
از تیرگی عجب و ریا پاک نگردی
...
تا دلم را به غم هجر درانداخته‌ای از خیالی بخارایی غزل 355
1. تا دلم را به غم هجر درانداخته‌ای
صبر را خانه ز بنیاد برانداخته‌ای
...
تا کی ای شوخ به هر بی‌خبری از خیالی بخارایی غزل 356
1. تا کی ای شوخ به هر بی‌خبری می‌سازی
خاک کوی تو منم گر گذری می‌سازی
...
تا همچو غنچه خندان از از خیالی بخارایی غزل 357
1. تا همچو غنچه خندان از خود به در نیایی
گر گل شوی کسی را هم در نظر نیایی
...
تو ای مه گر چه شوخ و بیوفایی از خیالی بخارایی غزل 358
1. تو ای مه گر چه شوخ و بیوفایی
ولی باشد که با ما خوش برایی
...