یک قطرهٔ آب بود با دریا از خیام نیشابوری رباعی 97
1. یک قطرهٔ آب بود با دریا شد
یک ذرهٔ خاک با زمین یکتا شد
یک نان به دو روز اگر از خیام نیشابوری رباعی 98
1. یک نان به دو روز اگر بود حاصل مرد
از کوزه شکسته‌ای دمی آبی سرد
آن لعل در آبگینهٔ ساده از خیام نیشابوری رباعی 99
1. آن لعل در آبگینهٔ ساده بیار
وآن محرم و مونس هر آزاده بیار
از بودنی ای دوست چه از خیام نیشابوری رباعی 100
1. از بودنی ای دوست چه داری تیمار
وز فکرت بیهوده دل و جان افکار
افلاک که جز غم نفزایند از خیام نیشابوری رباعی 101
1. افلاک که جز غم نفزایند دگر
ننهند به جا تا نربایند دگر
ای دل غم این جهان فرسوده از خیام نیشابوری رباعی 102
1. ای دل غم این جهان فرسوده مخور
بیهوده نه‌ای غمان بیهوده مخور
ایدل همه اسباب جهان از خیام نیشابوری رباعی 103
1. ایدل همه اسباب جهان خواسته گیر
باغ طربت به سبزه آراسته گیر
این اهل قبور خاک گشتند از خیام نیشابوری رباعی 104
1. این اهل قبور خاک گشتند و غبار
هر ذره ز هر ذره گرفتند کنار
خشت سر خم ز ملکت جم از خیام نیشابوری رباعی 105
1. خشت سر خم ز ملکت جم خوشتر
بوی قدح از غذای مریم خوشتر
در دایره سپهر ناپیدا از خیام نیشابوری رباعی 106
1. در دایره سپهر ناپیدا غور
جامی‌ست که جمله را چشانند بدور
دی کوزه‌گری بدیدم از خیام نیشابوری رباعی 107
1. دی کوزه‌گری بدیدم اندر بازار
بر پاره گلی لگد همی زد بسیار
ز آن می که حیات جاودانیست از خیام نیشابوری رباعی 108
1. ز آن می که حیات جاودانیست بخور
سرمایه لذت جوانی است بخور