رباعیات خیام نیشابوری

1 رفتم که در این منزل بیداد بدن در دست نخواهد به جز از باد بدن

2 آن را باید به مرگ من شاد بدن کز دست اجل تواند آزاد بدن

1 امروز تو را دسترس فردا نیست واندیشهٔ فردات به جز سودا نیست

2 ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

1 چون حاصل آدمی در این شورستان جز خوردن غصه نیست تا کندن جان

2 خرم دل آنکه زین جهان زود برفت و آسوده کسی که خود نیامد به جهان

1 برخیز و مخور غم جهان گذران بنشین و دمی به شادمانی گذران

2 در طبع جهان اگر وفایی بودی نوبت بتو خود نیامدی از دگران

1 زآن پیش که بر سرت شبیخون آرند فرمای که تا بادهٔ گلگون آرند

2 تو زر نه‌ای ای غافل نادان که تو را در خاک نهند و باز بیرون آرند

1 ز آن می که حیات جاودانیست بخور سرمایه لذت جوانی است بخور

2 سوزنده چو آتش است لیکن غم را سازنده چو آب زندگانی است بخور

1 کس مشکل اسرار اجل را نگشاد کس یک قدم از دایره بیرون ننهاد

2 من می‌نگرم ز مبتدی تا استاد عجز است به دست هرکه از مادر زاد

1 کم کن طمع از جهان و می‌زی خرسند از نیک و بد زمانه بگسل پیوند

2 می در کف و زلف دلبری گیر که زود هم بگذرد و نماند این روزی چند

1 این قافلهٔ عمر عجب می‌گذرد دریاب دمی که با طرب می‌گذرد

2 ساقی غم فردای حریفان چه خوری پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد

1 من می نه ز بهر تنگدستی نخورم یا از غم رسوایی و مستی نخورم

2 من می ز برای خوشدلی میخوردم اکنون که تو بر دلم نشستی نخورم